HIV - wirus HIV test przesiewowy (p/c anty-HIV 1/2, antygen p24) (F91)

Wirus nabytego niedoboru odporności prowadzi do postępującego i nieodwracalnego niszczenia układu odpornościowego. Zakażenie wirusem HIV nie daje żadnych charakterystycznych objawów, przez co przez wiele lat może pozostać niewykryte. Z tego względu jak najszybsze wykrycie zakażenia znacznie wspiera proces terapii i poprawia rokowania.

Testy serologiczne tzw. IV generacji, wykrywające przeciwciała przeciwko wirusowi HIV i antygen p24 w surowicy, są najbardziej rozpowszechnionymi i zalecanymi testami przesiewowymi stosowanymi w diagnostyce zakażenia wirusem HIV. Umożliwiają wykrycie antygenu p24 HIV (po 2 tygodniach od zakażenia) oraz przeciwciał anty-HIV 1/2 (po 4-12 tygodniach od zakażenia). Aby wynik badania na HIV był wiarygodny, należy je wykonać co najmniej po upływie co najmniej 3 miesięcy od ekspozycji - to tzw. okienko serologiczne, czyli okres od zakażenia do wytworzenia przeciwciał anty-HIV na takim poziomie, aby ich wykrycie było możliwe przez metodę testu.

Do zakażenia wirusem HIV może dojść:

• w wyniku kontaktu krwią zakażonej osoby,
• podczas stosunków seksualnych z osobą zakażoną wirusem HIV,
• w czasie ciąży i porodu.

Wirus HIV test przesiewowy (p/c anty-HIV 1/2, antygen P24) – kto i kiedy powinien wykonać badanie?

Wykonanie testu przesiewowego w kierunku wirusa HIV zaleca się wykonać każdej osobie, która:

• przebyła chorobę przenoszoną drogą płciową,
• wykonywała tatuaż lub piercing przy użyciu niesterylnego sprzętu,
• miała kontakt seksualny z osobą zakażoną wirusem HIV; miała wielu partnerów/partnerek seksualnych,
• miała kontakt z krwią osoby zakażonej wirusem HIV,
• w przypadku zawodowej ekspozycji na wirus HIV należy wykonać test natychmiast po zakłuciu, aby potwierdzić czy osoba narażona na zakażenia była wcześniej seronegatywna.

Badanie na HIV powinno wykonać się najwcześniej po 2 tygodniach od momentu ryzykownej sytuacji.

Osoby szerzej zainteresowane tematyką zapraszamy do obejrzenia webinarium: