Badanie służy oznaczeniu stężenia łożyskowego czynnika wzrostu (PlGF), substancji pomocnej w ocenie ryzyka wystąpienia preeklampsji (rzucawki) u ciężarnych.
Oczekiwanie na wynik
2 dni robocze
Gdzie można wykonać
Łożyskowy czynnik wzrostu (ang. Placental Growth Factor - PlGF) to glikoproteina aktywująca powstawanie nowych naczyń krwionośnych, a tym samym - razem z czynnikiem sFlt-1 - do prawidłowego funkcjonowania łożyska i zapewnienia warunków dla sprawnej wymiany substancji pomiędzy organizmem matki i dziecka.
W prawidłowej ciąży stężenie PlGF rośnie w I i II trymestrze ciąży, a następnie stopniowo maleje do czasu porodu. Obniżenie stężenia tego czynnika występujące od 20 tygodnia ciąży obserwuje się u kobiet, u których rozwinie się preeklampsja.
Oznaczenie tego parametru może być wykonywane jako pojedyncze badanie lub razem z sFlt 1 (w postaci stosunku sFlt 1 do PlGF, który jest dokładniejszym czynnikiem predykcyjnym preeklampsji niż oznaczenie jednego parametru).
Badanie wskazane jest do wykrywania ryzyka preeklampsji (rzucawki) u kobiet w ciąży. Na ryzyko pojawienia się tego stanu szczególnie narażone są:
• kobiety z chorobami autoimmunizacyjnymi (zespół antyfosfolipidowy, toczeń rumieniowaty układowy)
• pacjentki z nadciśnieniem (zarówno nadciśnieniem występującym w obecnej ciąży, jak i nadciśnieniem przewlekłym, na które pacjentka chorowała przed ciążą)
• pacjentki z przewlekłą chorobą nerek
• pacjentki z cukrzycą, która wystąpiła przed ciążą.
Ponadto na ryzyko preeklampsji narażone są kobiety:
• w pierwszej ciąży (chociaż rzucawka może wystąpić w każdej ciąży)
• w wieku ≥35 lat
• z nadmierną masą ciała - wskaźnik BMI ≥ 30 kg/m²
• z rodzinnym występowaniem preeklampsji - rzucawka występowała u matki lub siostry
• od poprzedniej ciąży upłynęło >10 lat
• w ciąży wielopłodowej - bliźniaki, trojaczki, czworaczki
• w ciąży poczętej metodą in vitro
Wynik badania musi być skonsultowany z lekarzem, a jego interpretacja powinna uwzględniać historię choroby pacjentki oraz pozostałe informacje ważne z klinicznego punktu widzenia.
Badanie nie wymaga specjalnego przygotowania. Jeśli pacjentka przyjmuje wysokie dawki biotyny (tj. > 5 mg/dzień), powinna zgłosić się na badanie co najmniej po 8 godz. od ostatniego zażycia tej witaminy.