ORGANIX GASTRO test dysbiozy

ORGANIX GASTRO test dysbiozy: czym jest i czemu służy?

Dysbioza to zaburzenie homeostazy mikrobioty jelitowej, czyli odchylenie od jej naturalnego, zdrowego składu i funkcji, tj.:

• zmniejszenie liczby korzystnych bakterii (np. Bifidobacterium, Lactobacillus),
• wzrost liczby mikroorganizmów patogennych lub oportunistycznych (np. Candida, Clostridium difficile, Proteus vulgaris),
• zaburzenia w funkcjach metabolicznych mikrobioty (np. produkcji SCFA, witamin, enzymów).

Zaburzenia mikrobioty jelitowej nie ograniczają się tylko do układu pokarmowego. Przeciwnie – mogą inicjować kaskady zapalne i immunologiczne w całym organizmie, prowadząc do:

• objawów lokalnych - wzdęcia, biegunki, zaparcia, ból brzucha, nietolerancje pokarmowe,
• objawów ogólnych - zmęczenie, mgła mózgowa, wahania nastroju, problemy ze snem,
• chorób przewlekłych - cukrzyca typu 1, RZS, alergie, astma, neurozaburzenia, nowotwory.

Test Organix Gastro jest nieinwazyjnym, innowacyjnym badaniem metabolitów mikrobioty jelitowej zawartych w moczu, które umożliwia:

• wykrycie dysbiozy,
• ocenę toksycznych metabolitów, które mogą wpływać na śluzówkę jelit, wątrobę, ośrodkowy układ nerwowy i odpornościowy,
• wykrycie niedoborów witamin i kofaktorów (B6, glicyna) – potrzebnych do prawidłowej modulacji układu immunologicznego,
• monitorowanie skuteczności terapii probiotycznej lub przeciwgrzybiczej,
• celowaną interwencję dietetyczną i suplementacyjną (np. B6, glicyna, probiotyki, dieta niskohistaminowa).

Badanie jest przydatne, m.in. w praktyce dietetyka klinicznego, gastroenterologa, psychiatry i lekarza rodzinnego.

Związki oznaczane w badaniu – ich interpretacja kliniczna:

• kwas benzoesowy - jest wytwarzany przez bakterie jelitowe. Wątroba przekształca go w kwas hipurowy, do czego potrzebuje glicyny i witaminy B6. Z tego powodu podwyższone stężenie kwasu benzoesowego w moczu może sugerować niedobór tych dwóch substancji,
• kwas 2-hydroksy-2-metylobutanodiowy - wskaźnik nadmiernej kolonizacji drożdżaków i bakterii beztlenowych,
• kwas m-hydroksyfenylooctowy - ogólny wskaźnik nadmiernego przerostu patogennej mikrobioty,
• kwas p-hydroksybenzoesowy - wskaźnik wzmożonej obecności bakterii E. coli,
• kwas p-hydroksyfenylooctowy - metabolit tyrozyny. Jego podwyższone stężenie w moczu jest często powiązane z nadmiernym namnożeniem się w jelicie cienkim pasożyta Giardia lamblia lub określonych bakterii beztlenowych. Do takiego stanu może dojść w wyniku resekcji jelita lub po częstym stosowaniu antybiotyków, np. neomycyny,
• kwas winowy - inaczej kwas karboksylowy, naturalnie występujący w winogronach i używany jako konserwant (E334). Ponieważ ludzki organizm nie wytwarza tego kwasu, jego podwyższone stężenie w moczu jest sygnałem nadmiernego namnożenia się drożdżaków (np. Candida) w jelicie, które fermentują cukry. Jedną z przyczyn takiego stanu może być niedobór witaminy B12,
• indykan - stanowi produkt zaburzonego metabolizmu tryptofanu. Jego podwyższony poziom w moczu może wskazywać na nadmierny przyrost bakterii w jelicie cienkim (SIBO), choroby jelita cienkiego (np. celiakia), a także problemy z wydzielaniem żółci,
• kwas trikarbalilowy - jest markerem wskazującym na ekspozycję organizmu na mykotoksyny, głównie fumonizyny, które są wytwarzane przez pleśnie, np. Fusarium verticillioides. Kwas ten posiada zdolność wiązania składników mineralnych takich jak magnez, wapń i cynk i tym może prowadzić do ich niedoborów,
• D-arabinitol - marker rozrostu grzybów z rodzaju Candida,
• kwas hipurowy - pojawia się w moczu w większych stężeniach, gdy występuje zwiększona podaż kwasu benzoesowego. Może to być wynik spożywania produktów zawierających ten kwas (naturalnie lub jako konserwant) lub efekt wzmożonych procesów gnilnych w jelitach,
• kwas dihydroksyfenylopropanowy (DHPPA) - nadmierne zasiedlenie szczepami Clostridium spp. lub Pseudomonas spp. Bakterie te produkują toksyczne związki, które powodują ciężkie stany zapalne,
• P-krezol - marker wskazujący na zakażenie bakteriami Proteus vulgaris i Clostridium difficile, a także pierwotniakami Giardia lamblia.

Organix Gastro to narzędzie diagnostyczne szczególnie rekomendowane w przypadkach problemów z układem pokarmowym, immunologicznym, a także w sytuacji występowania przewlekłych chorób i stanów zapalnych o nieznanym pochodzeniu. Badanie może być wykonane zarówno u dzieci, jak i osób starszych.

ORGANIX GASTRO test dysbiozy: kto i kiedy powinien wykonać badanie?

Badanie jest szczególnie zalecane u osób:

• z problemami ze strony układu pokarmowego – wzdęcia, bóle brzucha zaparcia lub biegunki,
• z przewlekłym zmęczeniem i objawami neuropsychiatrycznymi – nadmierna senność, wahania nastroju, drażliwość,
• z alergiami pokarmowymi,
• z chorobami autoimmunologicznymi – w tym przewlekłe zapalne choroby jelit, celiakia, reumatoidalne zapalenie stawów, cukrzyca typu I, atopowe zapalenie skóry,
• z chorobami nowotworowymi,
• po antybiotykoterapii,
• stosujących leki takie jak, np. sterydy czy niesteroidowe leki przeciwzapalne,
• z nawracającymi infekcjami.

Badanie można również wykonać u dzieci z podwyższonym ryzykiem zaburzeń mikrobioty jelitowej, tj. urodzonych poprzez cesarskie cięcie, karmionych mlekiem modyfikowanym czy z nieswoistymi objawami ze strony przewodu pokarmowego.

ORGANIX GASTRO test dysbiozy: przygotowanie do badania

Materiałem do badania jest mocz pobrany z próbki porannej, ze środkowego strumienia - pobrany do specjalnego zestawu do pobrań. W celu jego uzyskania należy skontaktować się z wybranym Punktem Pobrań. W skład zestawu wchodzi instrukcja przeprowadzenia pobrania materiału.

Badanie Organix Gastro wymaga specjalnego przygotowania.

Wieczorem i w nocy przed badaniem należy unikać picia dużej ilości płynów. Ostatni posiłek powinien być spożyty 8 godzin przed pobraniem próbki moczu.

Na 48 godzin przed pobraniem próbki nie należy jeść ryb i owoców morza.

Na 24 godzin przed badaniem należy unikać:

• owoców, w tym jabłek, śliwek, wiśni, borówek, bananów, kiwi, rabarbaru, arbuza, mango oraz rodzynek i innych suszonych owoców,
• warzyw, takich jak pomidory, awokado, dynia, szparagi, buraki, kalafior, kapusta, kukurydza, pieczarki, czosnek, cebula, biała część pora,
• orzechów, zwłaszcza włoskich, pekan oraz pestek dyni,
• napojów, takich jak lemoniada i wino,
• dodatków do żywności, w tym kwasu benzoesowego (konserwant) i aspartamu (słodzik).

Należy skonsultować się z lekarzem w sprawie odstawienia przyjmowanych leków, szczególnie tych moczopędnych.

Badania nie powinno się przeprowadzać w trakcie miesiączki.

Przykładowy jadłospis w dniu poprzedzającym badanie:

I śniadanie

Jaglanka z cynamonem: płatki jaglane, mleko 2% tł., cynamon,

Sposób wykonania: płatki ugotować na mleku do miękkości. Można dodać odrobinę wody. Ugotowane płatki oprószyć cynamonem. Wymieszać. Podawać na ciepło lub na zimno.

II śniadanie

Kanapka z serem mozzarella i rukolą,:

chleb zwykły pszenny, oliwa z oliwek, mozzarella, rukola

Sposób wykonania: pieczywo skropić oliwą. Na pieczywo ułożyć umytą i osuszoną rukolę oraz plasterki sera.

Obiad

Ryż z warzywami i mięsem drobiowym:

ryż biały, pierś z kurczaka, cukinia, bakłażan, olej rzepakowy, przyprawa curry

Sposób wykonania: warzywa umyć, osuszyć, pokroić w kostkę i podsmażyć, a następnie dusić na patelni na łyżeczce oleju. Pierś drobiową pokroić w kostkę, posypać curry, dodać łyżeczkę oleju i wymieszać. Podsmażyć, dodać do podduszonych warzyw i wymieszać. Podawać z ugotowanym na sypko ryżem.

Podwieczorek

Serek ziarnisty z waflami ryżowymi:

serek ziarnisty naturalny, dwa wafle ryżowe

Kolacja

Kanapka z szynką z indyka i sałatą:

bułka kajzerka, masło, szynka z indyka, sałata