Clostridioides difficile antygen GDH

Wskazaniem do wykonania badania jest utrzymująca się biegunka, której towarzyszyć mogą bóle brzucha, gorączka, nudności lub wymioty, pojawiająca się głównie w trakcie i po zakończonej antybiotykoterapii.

Clostridium difficile to beztlenowa bakteria, która u niektórych ludzi tzn. nosicieli jest obecna w jelicie grubym. Szacuje się, że bezobjawowymi nosicielami jest ok 66% dzieci oraz 3% ludzi dorosłych. U osób zdrowych wzrost C. difficile hamowany jest przez naturalną florę jelitową, dzięki czemu nie występują dolegliwości ze strony układu pokarmowego.  Na skutek stosowania leków może dojść do zaburzenia równowagi flory bakteryjnej i namnażania patogenu wytwarzającego toksyny uszkadzające komórki ściany jelita. C. Difficile jest jednym z głównych czynników powodujących zakażenia jelitowe w szpitalach i u chorych leczonych antybiotykami, zwłaszcza tymi o szerokim spektrum działania. W ostatnim czasie coraz częściej mówi się, że zakażenie te dotyczą nie tylko pacjentów hospitalizowanych, ale również osoby uznawane dotychczas za będące w grupie niskiego ryzyka.
Zakażenia wywołane przez C. difficile mogą mieć różny przebieg, od łagodnej biegunki, do ciężkiej postaci zapalenia jelit, okrężnicy olbrzymiej rzekomej czy perforacji (przedziurawienia) jelita.

Badanie polega na wykrywaniu dehydrogenazy glutaminowej enzymu wytwarzanego w dużej ilości przez szczepy C. Difficile. Ze względu na bardzo wysoką czułość może być stosowane jako badanie przesiewowe w celu szybkiego wykluczenia zakażenia. W przypadku uzyskania wyniku dodatniego, należy przeprowadzić dalszą diagnostykę w celu określenia toksynotwórczości (test w kierunku toksyny A+B), gdyż tylko szczepy wytwarzające toksyny są chorobotwórcze i powodują rozwój zakażenia.

Dodatkowe przygotowanie