Kreatynina w moczu (M37)

Kreatynina jest substancją powstającą w wyniku przemiany materii. Jej stężenie oznacza się we krwi i moczu. Jest katabolicznym produktem rozpadu fosforanu kreatyny, który bierze udział w skurczu mięśni szkieletowych. Dzienne wytwarzanie kreatyny, która jest przekształcana w kreatyninę, zależy od masy mięśniowej. Kreatynina w całości wydalana jest przez nerki i dlatego jej stężenie bezpośrednio zależy od czynności wydzielniczej nerek.

Oznaczenie wydalania kreatyniny w dobowej zbiórce moczu (a nie w pojedynczej próbce) łącznie z oznaczeniem stężenia kreatyniny w surowicy służy do obliczenia klirensu kreatyniny, który jest miarą przesączania kłębuszkowego określającego czynność wydalniczą nerek. Oznaczenie klirensu kreatyniny jest podstawowym badaniem czynnościowym nerek wykorzystywanym w rutynowej diagnostyce klinicznej.

Natomiast określenie wydalania kreatyniny z moczem w pojedynczej próbce moczu jest przydatne jako punkt odniesienia do wydalania z moczem innych substancji np. albuminy. Ze względu na to, że kreatynina jest wytwarzana i usuwana w stałym tempie, ilości innej oznaczanej substancji np. białka, albuminy można porównać z ilością wydalanej kreatyniny, oznaczoną w tej samej próbce moczu. Oblicza się wskaźnik białko/kreatynina w moczu czy też wskaźnik albumina /kreatynina w moczu – aby określić, jaki jest stopień utraty albuminy z moczem. Osoby, u których regularnie stwierdza się oznaczalne ilości albuminy w moczu, mają większe ryzyko rozwoju postępującego uszkodzenia nerek i chorób sercowo-naczyniowych.

Kreatynina w moczu - kto i kiedy powinien wykonać badanie?

Badanie poziomu kreatyniny jest pomocne w ocenie i wykrywaniu nieprawidłowości funkcji nerek, w przypadkach podejrzenia obecności czynników wpływających na czynność nerek, takich jak niedrożność w obrębie nerki, ostra lub przewlekła niewydolność nerek, lub innych chorób np. w zastoinowej niewydolności serca.