Co jeść przy biegunce a czego unikać? Dieta biegunkowa

Z biegunką mogą się wiązać powikłania takie jak odwodnienie, zaburzenie funkcjonowania gospodarki wodno-elektrolitowej, czy osłabienie. Dlatego, gdy pojawi się biegunka, warto od razu działać i zastosować zasady żywienia, które pomogą złagodzić i skrócić objawy. Jak powinna wyglądać dieta w biegunce? Dowiesz się po przeczytaniu artykułu.

Spis treści:

  1. Co jeść przy biegunce? Wskazane produkty
  2. Dieta BRAT
  3. Czego nie jeść przy biegunce?
  4. Zasady diety biegunkowej
  5. Dieta w biegunce a nawodnienie
  6. Dieta w biegunce – przykładowy jadłospis
  7. Podsumowanie informacji
  8. FAQ. Dieta w biegunce – często zadawane pytania

Co jeść przy biegunce? Wskazane produkty

Produkty spożywane podczas biegunki powinny być łatwostrawne i nie powinny podrażniać przewodu pokarmowego. Zalecany jest wybór młodych, delikatnych warzyw oraz poddawanie ich obróbce termicznej. Można korzystać z pieczywa jasnego, drobnoziarnistych kasz jako źródeł błonnika pokarmowego.

W diecie biegunkowej dobrymi źródłami białka są na przykład jajka gotowane, chude mięso i ryby czy też nabiał, jeśli jest dobrze tolerowany. Pacjenci mogą spożywać masło i oleje roślinne, ale na zimno, dodane do posiłku już po ugotowaniu/upieczeniu.

>> Przeczytaj: Dieta lekkostrawna – komu jest zalecana i na czym polega?

Kategoria produktówProdukty dozwolone na diecie łatwostrawnej w biegunce
Nabiał i jego alternatywy, jaja> Nabiał chudy i półtłusty – mleko, biały ser,
> Jogurt, kefir
> Napoje roślinne: ryżowy, owsiany, sojowy
> Jajka gotowane (nie na miękko), jajecznica na parze
Mięso i ryby> Mięso chude: kurczak, indyk, mięso z królika, wołowina, cielęcina, chude wędliny i szynki,
> Chude ryby: mintaj, dorsz, tuńczyk, pstrąg, sandacz, leszcz,
Warzywa> Gotowane, rozdrobnione: marchew, pietruszka, seler korzeniowy, ziemniaki, szpinak, dynia, kabaczek
> Surowe (oprócz ostrej fazy biegunki): sałata, cykoria, pomidor sparzony bez skórki
Owoce> Bez skórki i pestek, poddane obróbce termicznej: brzoskwinie, jabłka, melon, owoce jagodowe
> Banan
> Przeciery owocowe
Produkty zbożowe> Pieczywo jasne, po ostrej fazie – bułki graham
> Drobnoziarniste kasze: kuskus, manna, krakowska, jęczmienna
> Ryż: biały, basmati, paraboliczny,
> Drobne makarony,
> Gotowane płatki owsiane błyskawiczne
Źródła tłuszczów> Spożywane na zimno: masło, oleje roślinne: rzepakowy, sojowy, oliwa z oliwek
Desery> Kisiele, galaretki i musy z owoców dozwolonych
Inne> Kleiki, zupy z dozwolonych warzyw, dżemy bez pestek, lane kluski, leniwe pierogi.

Dieta BRAT

W przypadku wystąpienia ostrej biegunki, można zastosować dietę BRAT (ang. Bananas, Rice, Apple and Toast). Składa się ona z niedojrzałych bananów, białego ryżu ugotowanego na miękko, jabłek pieczonych bez skórki i pieczywa pszennego.

Jest to dieta, która ma na celu łagodzenie objawów i powinna trwać tylko w ostrej fazie biegunki, czyli do momentu powrotu apetytu.

>> Zobacz: Brak apetytu, brak łaknienia – czym jest, polecane żywienie

Następnie pacjenci powinni pamiętać o stopniowym włączaniu do diety innych produktów, które również mogą wspomagać w walce z biegunką. Zaliczają się do nich:

  • napary z czarnych jagód,
  • marchew ugotowana i zmiksowana na konsystencję puree,
  • ziemniaki gotowane,
  • gotowane jajka.

Wprowadzanie tych produktów powinno odbywać się stopniowo, aby nie obciążać układu pokarmowego i wspierać proces leczenia.

Jeśli objawy nasilają się, biegunka jest bardzo intensywna lub masz do czynienia z biegunką przetrwałą lub przewlekłą (powyżej 14 dni), warto skonsultować się z lekarzem oraz wykonać odpowiednie badania (np. badania kału w kierunku pasożytów, posiew kału, odpowiednie badania obrazowe).

Badanie posiew kału banerek

Czego nie jeść przy biegunce?

W czasie biegunki powinno się unikać szczególnie produktów ciężkostrawnych, podrażniających błony śluzowe przewodu pokarmowego oraz wzdymających. Nie należy zapominać, by wykluczać też składniki indywidualnie źle tolerowane.

Na przykład osoby chorujące na celiakię muszą ściśle przestrzegać diety bezglutenowej. W przypadku nietolerancji laktozy konieczny jest wybór nabiału bezlaktozowego. Z kolei pacjenci chorujący na zespół jelita drażliwego (IBS) powinni unikać produktów z wysoką zawartością węglowodanów łatwo fermentujących (FODMAP), które indywidualnie są źle tolerowane.

>> Sprawdź też: Wpływ diety low-FODMAP na IBS

Podsumowanie, czego nie jeść podczas biegunki:
> produktów pełnoziarnistych zbożowych,
> ostrych przypraw,
> produktów wędzonych i marynowanych,
> surowych twardych owoców i warzyw,
> nasion roślin strączkowych,
> czosnku i cebuli, również w przyprawach,
> orzechów,
> grzybów,
> produktów wysoko przetworzonych, słodyczy, fast food,
> słodzików: sorbitolu, ksylitolu, mannitolu, malnitolu,
> produktów indywidualnie źle tolerowanych.

Zasady diety biegunkowej

Posiłki na diecie w czasie biegunki nie powinny być twardej konsystencji, polecane jest rozdrabnianie, miksowanie, blendowanie, gotowanie do miękkości. Potrawy warto przyprawiać delikatnie, suszonymi lub świeżymi ziołami, unikając ostrych i mocno doprawionych posiłków. Szczególnie dbajmy o odpowiedni sposób obróbki termicznej – unikajmy smażenia, grillowania, smażenia w głębokim tłuszczu, duszenia z obsmażeniem.

Sposoby obróbki termicznej polecane na diecie biegunkowej:

  • gotowanie w wodzie,
  • gotowanie na parze,
  • pieczenie w pergaminie lub rękawie bez dodatku tłuszczu,
  • duszenie bez obsmażania.

>> To może Cię zainteresować: Dieta lekkostrawna – komu jest zalecana i na czym polega?

Dieta w biegunce a nawodnienie

W terapii biegunki, kluczowym aspektem jest utrzymanie prawidłowego nawodnienia organizmu. Warto często sięgać po przegotowaną wodę; unikajmy długich przerw w przyjmowaniu płynów, żeby nie dopuścić do odwodnienia.

W przypadku bardzo nasilonych lub długotrwałych biegunek, zalecane jest stosowanie doustnych roztworów nawadniających, znanych również jako ORS (ang. Oral Rehydration Solutions). Zawierają w swoim składzie glukozę oraz sole mineralne, co czyni je skutecznym sposobem na uzupełnienie płynów i elektrolitów utraconych w wyniku biegunki.

W czasie biegunki dodatkowo można włączyć napary ziołowe z:

  • rumianku,
  • melisy,
  • mięty,
  • lipy.

>> Przeczytaj: Niestrawność (dyspepsja) – objawy, przyczyny i łagodzenie dolegliwości

Dieta w biegunce – przykładowy jadłospis

W przypadku biegunki, dieta powinna mieć charakter łatwostrawny, poniżej przedstawiono przykładowy jadłospis w czasie biegunki – 1700 kcal. W razie potrzeby wybieramy nabiał bez laktozy.

Śniadanie – Kleik ryżowy z jabłkiem (330 kcal)

  • Składniki:
    • Ryż biały – 50 g (1/4 szklanki),
    • Jabłko – 90 g (ok. ½ sztuki),
    • Jogurt naturalny (w razie potrzeby – bez laktozy) – 180 g (1 opakowanie),
    • Cynamon – 1 g (1/4 łyżeczki).
  • Przygotowanie:
    • Ryż gotujemy 2-3 minuty dłużej niż wskazuje instrukcja na opakowaniu do konsystencji kleiku. W tym samym czasie obieramy jabłko ze skórki, dusimy je w rondelku na odrobinie wody do miękkości (około 5 minut).  Duszone jabłko mieszamy z cynamonem, dodajemy do kleiku ryżowego i polewamy jogurtem.

II śniadanie – Koktajl borówkowy (285 kcal)

  • Składniki:
    • Jogurt owczy – 115 g (1 opakowanie),
    • Napój owsiany bez cukru – 50 ml (1/5 szklanki),
    • Banan lekko niedojrzały – 60 g (ok. 1/2 sztuki),
    • Borówki – 100 g (2 garstki),
    • Olej lniany (źródło kwasu ALA) – 5 ml (1 łyżeczka).
  • Przygotowanie:
    • Wszystkie składniki blendujemy.

Obiad – Lekka potrawka z kurczaka z warzywami (540 kcal)

  • Składniki:
    • Kasza kuskus – 55 g (1/3 szklanki),
    • Mięso z piersi kurczaka – 170 g (ok. 1 sztuka),
    • Marchew – 90 g (ok. 2 sztuki),
    • Pietruszka – 80 g (ok. 1 sztuka),
    • Oliwa z oliwek – 10 g (1 łyżka),
    • Bazylia suszona – 1 g (1 łyżeczka),
    • Majeranek – 0,5 g (0,5 łyżeczki),
    • Sól – 1 g (1 szczypta).
  • Przygotowanie:
    • Pierś opłukujemy i osuszamy, następnie kroimy w paski lub dużą kostkę. Przyprawiamy ziołami i szczyptą soli i odstawiamy na kilka minut. W między czasie warzywa opłukujemy. Marchewkę i pietruszkę obieramy i kroimy w półkrążki. Kurczaka i warzywa gotujemy na parze. W tym czasie kaszę gotujemy zgodnie z instrukcją na opakowaniu. Po przygotowaniu, wszystkie składniki dania skrapiamy oliwą.

Podwieczorek – Zupa krem z marchwi (180 kcal)

  • Składniki:
    • Bulion warzywny – 75 ml (1/3 szklanki)
    • Marchew – 135 g (ok. 3 sztuki),
    • Ziemniaki – 45 g (0,5 sztuki),
    • Sól – 1 g (1 szczypta),
    • Oliwa z oliwek – 10 g (1 łyżka),
    • Chleb pszenny – 30 g (1 kromka).
  • Przygotowanie:
    • Marchewkę obieramy i kroimy w talarki, ziemniaka obieramy i kroimy w kostkę. Warzywa dusimy pod przykryciem przez 15 minut, mieszając od czasu do czasu. Wlewamy gorący bulion, doprowadzamy do wrzenia, zmniejszamy ogień i gotujemy jeszcze przez około 15 minut. Całość miksujemy na gładki krem, doprawiamy szczyptą soli. Gotową zupę polewamy oliwą i podajemy z pieczywem pszennym.

Kolacja – Kanapki z twarożkiem (280 kcal)

  • Składniki:
    • Ser twarogowy chudy – 60 g (2 plastry),
    • Jogurt naturalny – 40 g (2 łyżki),
    • Oliwa z oliwek – 5 ml (1 łyżeczka),
    • Bazylia, świeża – 2 g (1 garstka),
    • Pomidor – 90 g (1/2 sztuki),
    • Chleb pszenny – 60 g (2 kromki),
  • Przygotowanie:
    • Pomidora sparzamy i obieramy ze skórki, kroimy drobno (w ostrej fazie biegunki zmieniamy ten składnik na marchew gotowaną na parze lub duszoną). Twaróg rozgniatamy widelcem, mieszamy z jogurtem, oliwą, bazylią, dodajemy pokrojonego pomidora i mieszamy. Twarożek podajemy z pieczywem.

Podsumowanie informacji

Odpowiednio dobrana dieta może znacząco złagodzić objawy biegunki i wspomóc szybszy powrót do zdrowia. Kluczowe jest unikanie produktów drażniących przewód pokarmowy oraz wybór łatwostrawnych dań przygotowywanych w łagodny sposób. Równie ważne jest systematyczne nawadnianie organizmu i stopniowe wprowadzanie kolejnych produktów, gdy objawy zaczynają ustępować.

FAQ. Dieta w biegunce – często zadawane pytania

Jaka zupa jest najlepsza podczas biegunki?

Najlepsze będą zupy na bazie dozwolonych warzyw– np. zupa marchewkowo-ryżowa, kleik ryżowy, zupa z dyni lub ziemniaków. Powinny być gotowane bez smażenia, bez ostrych przypraw, na wodzie lub lekkim bulionie warzywnym. Można dodać odrobinę tłuszczu (np. oliwy z oliwek) dopiero po ugotowaniu.

Czy można jeść jajka w czasie biegunki?

Tak, jajka gotowane oraz jajecznica przygotowana na parze zalecane – to łatwostrawne źródło białka. Należy unikać jaj smażonych.

Czy kefir jest dobry na biegunkę?

Kefir można spożywać tylko jeśli jest dobrze tolerowany. W diecie biegunkowej dopuszcza się chudy lub półtłusty nabiał, więc kefir o niskiej zawartości tłuszczu może być dobrym wyborem.

Czy czekolada jest dobra na biegunkę?

Nie. Czekolada nie jest zalecana – to produkt wysoko przetworzony, zawierający tłuszcze, cukier. Może też zawierać słodziki (np. ksylitol), które nasilają biegunkę.

Jaka herbata przy biegunce?

Zalecane są herbaty ziołowe o działaniu łagodzącym i przeciwzapalnym, np.: rumianek, melisa, mięta, lipa. Można też pić lekko parzoną herbatę, unikajmy mocno parzonych naparów.

Czy banan zatrzymuje biegunkę?

Lekko niedojrzały banan jest składnikiem diety BRAT polecanej przy intensywnej biegunce, może łagodzić jej objawy.

Jak wygląda biegunka?

Biegunka charakteryzuje się wzrostem liczby wypróżnień i zmianą ich konsystencji.  Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) opisuje ją jako stan, gdy wypróżnienia pojawiają się powyżej trzech razy na dobę. Innym kryterium rozpoznania jest zwiększenie masy stolca do ponad 200 gramów w ciągu 24 godzin. Jednocześnie pacjenci borykający się z biegunką obserwują zmianę konsystencji wypróżnień na płynną lub półpłynną.

Od czego może być biegunka?

Przyczyny biegunek są często trudne do jednoznacznej identyfikacji. Czynniki, które mogą je powodować to na przykład:
>> Infekcje: bakteryjne (np. Escherichia coli, Salmonella spp., Shigella spp., Campylobacter jejuni), wirusowe (np. norowirus, rotawirus), pasożytnicze, grzybicze,
>> Zatrucia pokarmowe: intoksykacje,
>> Alergie i nietolerancje: alergia na produkty spożywcze, niedobór laktazy,
>> Zaburzenia trawienia i wchłaniania: stan po resekcji żołądka, sprue tropikalna, choroba Whipple’a, przewlekłe stany zapalne jelit, gruczolaki i raki okrężnicy, zaburzenia hormonalne (np. nadczynność tarczycy), zespół jelita drażliwego (IBS),
>> Czynniki psychologiczne: stres, nerwica, lęki,
>> Leki: antybiotyki, metyldopa, furosemid, metoklopramid, cytostatyki, kolchicyna, teofilina, fenytoina.


Bibliografia

  1. Unicef and D. WHO, ‘Why children are still dying and what can be done. New York: The United Nations Children’s Fund (UNICEF)’, World Health Organization (WHO), 2009.
  2. C. O’Reilly, K. Alberti, D. Olson, and E. Mintz, ‘Diarrheal diseases’, Health in Humanitarian Emergencies: Principles and Practice for Public Health and Healthcare Practitioner, D. Townes, Ed, pp. 310–335, 2018.
  3. Dariusz Włodarek and Ewa Lange, Współczesna dietoterapia. Warszawa, 2023.
  4. K. Janion, K. Walkiewicz, A. Copija, and E. Nowakowska-Zajdel, ‘PRAKTYCZNE ZALECENIA ŻYWIENIOWE W TRAKCIE CHEMIOTERAPII U CHORYCH NA NOWOTWORY PRZEWODU POKARMOWEGO.’, Polish Nursing/Pielegniarstwo Polskie, vol. 69, no. 3, 2018.
  5. A. C. Ford et al., ‘American College of Gastroenterology monograph on the management of irritable bowel syndrome and chronic idiopathic constipation’, Am J Gastroenterol, vol. 109 Suppl 1, pp. S2-26; quiz S27, Aug. 2014, doi: 10.1038/ajg.2014.187.
  6. K. SPECJALIZACJI and M. F. K. ŁONGIEWSKA-MICHALSKA, ‘ŻYWIENIE IMMUNOMODULUJĄCE U CHORYCH ONKOLOGICZNYCH’.
  7. J. Wasielica-Berger, ‘Ostra biegunka’, Gastroenterologia Kliniczna. Postępy i Standardy, vol. 10, no. 1, pp. 14–22, 2018.
  8. A. Prystupa, D. Skomorowska, J. Schabowski, and J. Mosiewicz, ‘Diagnostyka i leczenie pacjenta z przewlekłą biegunką w gabinecie lekarza rodzinnego’, Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu, vol. 16, no. 1, p. 45, 2010.

Gorzki smak w ustach – o czym może świadczyć?

Gorzki smak w ustach to dolegliwość, która może pojawić się nagle i utrzymywać przez krótki czas, ale bywa też objawem nawracającym i trudnym do zignorowania. Choć z pozoru wydaje się błaha, w rzeczywistości może być sygnałem różnych zaburzeń. Co oznacza gorzki smak w ustach?

Z tego artykułu dowiesz się, m.in.:
>> jakie są najczęstsze przyczyny gorzkiego smaku w ustach – zarówno te wynikające z naturalnych procesów fizjologicznych, jak i poważniejszych zaburzeń zdrowotnych;
>> dlaczego gorycz może pojawiać się po jedzeniu, po przebudzeniu lub w trakcie choroby;
>> jakie schorzenia mogą być powiązane z gorzkim smakiem;
>> jak złagodzić objaw, jakim jest gorzki smak;
>> kiedy należy skonsultować się z lekarzem

Spis treści:

  1. Gorzki smak w ustach – przyczyny
  2. Gorzki smak w ustach a przyjmowane leki i antybiotyki
  3. Gorycz w ustach – przyczyny stomatologiczne
  4. Gorycz w ustach a chora trzustka i wątroba
  5. Refluks a gorzki smak w ustach
  6. Zakażenie Helicobacter pylori – gorzki smak w ustach
  7. Gorzki smak w ustach a kamica żółciowa
  8. Inne możliwe przyczyny goryczy w ustach
  9. Gorycz w ustach – diagnostyka. Kiedy udać się do lekarza?
  10. Jak pozbyć się gorzkiego smaku w ustach?
  11. Domowe sposoby na gorzki smak w ustach
  12. FAQ. Gorzki smak w ustach – często zadawane pytania

Gorzki smak w ustach – przyczyny

Gorzki smak w ustach podczas choroby to częsty objaw, który może mieć różne przyczyny:

  • przyjmowane leki;
  • problemy stomatologiczne;
  • choroby trzustki i wątroby;
  • refluks żołądkowo-przełykowy;
  • zakażenie Helicobacter pylori.

>> Zobacz: Metaliczny posmak w ustach – skąd się bierze i co oznacza?

Gorzki smak w ustach a przyjmowane leki i antybiotyki

W praktyce klinicznej gorzki smak w ustach po antybiotyku stanowi relatywnie częsty, choć zazwyczaj nieszkodliwy, skutek uboczny farmakoterapii. Zjawisko to nie ogranicza się wyłącznie do bezpośredniego kontaktu substancji leczniczej z receptorami smakowymi – wiele antybiotyków, jak również inne leki (np. moczopędne, inhibitory ACE czy preparaty stosowane w leczeniu POChP), po wchłonięciu z przewodu pokarmowego trafia do krwiobiegu, skąd przedostają się do śliny, wywołując uczucie goryczy.

Dodatkowo niektóre związki czynne mogą wpływać na metabolizm cynku – pierwiastka kluczowego dla prawidłowego odczuwania smaku – co potęguje nieprzyjemne wrażenia smakowe. Choć gorzki posmak w ustach po antybiotykoterapii bywa dokuczliwy, jego obecność ma charakter przejściowy i ustępuje wraz z zakończeniem leczenia.

Badanie_cynku we krwi banerek

Gorycz w ustach – przyczyny stomatologiczne

Gorycz w ustach może mieć swoje źródło nie tylko w układzie pokarmowym czy farmakoterapii, ale również – i to bardzo często – w problemach stomatologicznych. Niewłaściwa higiena jamy ustnej sprzyja namnażaniu się bakterii, które kolonizują powierzchnię języka, szkliwo zębów i błony śluzowe, prowadząc do rozwoju stanów zapalnych oraz infekcji. Gorzki smak może być objawem toczących się procesów chorobowych w obrębie jamy ustnej, takich jak:

  • zapalenie dziąseł i przyzębia – przewlekłe stany zapalne tkanek okołozębowych często dają sygnał w postaci metaliczno-gorzkiego posmaku;
  • próchnica – obecność nieleczonych ubytków to efekt działania bakterii rozkładających cukry, co prowadzi do demineralizacji szkliwa i może objawiać się nieprzyjemnym smakiem;
  • nagromadzenie kamienia nazębnego – złogi mineralne stanowią doskonałe środowisko do rozwoju drobnoustrojów, które zaburzają równowagę mikrobiologiczną jamy ustnej;
  • zakażenia grzybicze i zapalenie języka – to stany, którym często towarzyszy posmak goryczy, pieczenie i dyskomfort podczas jedzenia;
  • nieprawidłowa pielęgnacja protez i aparatów ortodontycznych – ich niewłaściwe czyszczenie sprzyja gromadzeniu się bakterii i grzybów, które oddziałują na receptory smakowe.

>> To może Cię zainteresować: Wygląd języka a choroby. Jakie zmiany na języku powinny niepokoić?

Gorycz w ustach a chora trzustka i wątroba

Gorycz w ustach może być subtelnym, ale istotnym sygnałem, że w organizmie dzieje się coś niepokojącego – zwłaszcza w obrębie wątroby i trzustki. W przypadku wątroby, zaburzenia jej funkcji metabolicznych – szczególnie w przebiegu schorzeń takich jak wirusowe zapalenie wątroby typu B i C, stłuszczenie, marskość czy choroby autoimmunologiczne – prowadzą do zakłócenia gospodarki cynkowej.

To właśnie niedobór cynku, za którego metabolizm odpowiada wątroba, może nasilać wrażliwość receptorów smakowych, skutkując trwałym lub okresowym odczuwaniem gorzkiego posmaku, nawet po neutralnych potrawach. Podobnie trzustka, będąca kluczowym narządem w procesach trawienia i regulacji poziomu glukozy, może przyczyniać się do zaburzeń smakowych, zwłaszcza w przebiegu przewlekłego zapalenia. Towarzyszyć temu mogą także inne objawy jak uczucie pełności, nudności, utrata apetytu czy biały nalot na języku.

Pakiet watrobowy banerek

Refluks a gorzki smak w ustach

Gorzki smak w ustach to jeden z typowych objawów refluksu żołądkowo-przełykowego – przewlekłego zaburzenia, w którym kwaśna, a czasem także żółciowa treść pokarmowa cofa się z żołądka do przełyku, a niekiedy aż do jamy ustnej. U podstaw tego zjawiska leży niewydolność dolnego zwieracza przełyku, który w fizjologicznych warunkach pełni funkcję zaworu zapobiegającego cofaniu się treści żołądkowej.

Gdy mechanizm ten zawodzi, nadtrawione resztki pokarmowe, kwasy żołądkowe, a nawet żółć, mogą drażnić błonę śluzową przełyku i jamy ustnej, pozostawiając uporczywy, gorzki posmak – szczególnie po posiłkach lub w pozycji leżącej. Refluksowi często towarzyszy także zgaga, uczucie pieczenia za mostkiem, odbijanie, nudności, a niekiedy także czkawka czy ból w nadbrzuszu.

>> Przeczytaj: Ból brzucha – skąd się bierze? Możliwe przyczyny i diagnostyka

Zakażenie Helicobacter pylori – gorzki smak w ustach

Zakażenie bakterią Helicobacter pylori to jedna z częstszych, choć często niedostrzeganych przyczyn dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego – w tym także uporczywego, gorzkiego smaku w ustach. Drobnoustrój ten bytuje głównie w błonie śluzowej żołądka, gdzie wywołuje stan zapalny, prowadzący do nadprodukcji kwasu solnego i zaburzeń w trawieniu. Efektem tego może być refluks żołądkowy lub cofanie się treści pokarmowej do przełyku i jamy ustnej, co daje nieprzyjemny, gorzki posmak, który pacjenci często odczuwają rano lub po posiłkach.

Helicobacter_pylori_w_kale metoda automatyczna banerek

Gorzki smak w ustach a kamica żółciowa

Gorzki smak w ustach może być nieoczywistym, ale istotnym objawem kamicy żółciowej – schorzenia, w którym dochodzi do tworzenia się złogów w pęcherzyku żółciowym lub przewodach żółciowych. Te kamienie, powstające z wytrąconych składników żółci takich jak cholesterol, bilirubina czy białka, mogą zaburzać prawidłowy przepływ żółci do przewodu pokarmowego.

W efekcie treść żółciowa, zamiast wspomagać trawienie tłuszczów, zalega i może cofać się do żołądka lub przełyku, powodując uczucie goryczy w ustach, zwłaszcza po spożyciu tłustych potraw. Smak ten bywa często opisywany jako metaliczny, żółciowy lub piekący i nierzadko towarzyszy mu zgaga, nudności, brak apetytu, a w bardziej zaawansowanych przypadkach – silne napady kolki żółciowej, objawiające się ostrym bólem w prawym podżebrzu.

>> Sprawdź: Kamica żółciowa u dzieci i młodzieży – kazuistyka czy realny problem?

Inne możliwe przyczyny goryczy w ustach

Gorzki smak w ustach po jedzeniu – dlaczego się pojawia?

W wielu przypadkach gorzki posmak w ustach jest wynikiem spożycia określonych produktów o naturalnie gorzkim profilu smakowym – takich jak rukola, cykoria, orzechy włoskie, kawa czy czerwone wino. Tego typu posmak jest zazwyczaj chwilowy i przemija samoistnie. Problem pojawia się, gdy gorycz utrzymuje się mimo wyeliminowania tych składników z diety – wówczas warto rozważyć przyczyny zdrowotne, zwłaszcza ze strony układu pokarmowego.

Smaki_infografika mapa smaków na języku

Gorzki smak w ustach po przebudzeniu – z czym się wiąże?

Poranny, gorzki smak w ustach to objaw, który może wydawać się błahy, ale często stanowi sygnał zakłóceń w funkcjonowaniu układu pokarmowego lub jamy ustnej. W czasie snu dochodzi do fizjologicznego spadku produkcji śliny, która na co dzień pełni rolę naturalnej bariery ochronnej i oczyszczającej. Jej niedobór sprzyja przesuszeniu śluzówek oraz namnażaniu się bakterii odpowiedzialnych za nieprzyjemny smak i zapach.

>> Zobacz: Halitoza i nieświeży oddech z żołądka. Przyczyny, diagnostyka i leczenie

Jednocześnie, w pozycji leżącej zwiększa się ryzyko cofania się treści żołądkowej do przełyku, co w przypadku refluksu żołądkowo-przełykowego lub refluksu żółciowego może skutkować kwaśno-gorzkim posmakiem odczuwalnym zaraz po przebudzeniu. Dodatkowym czynnikiem są ciężkostrawne kolacje spożywane tuż przed snem oraz niektóre leki.

>> Sprawdź: Żółć w żołądku: co oznacza i czy jest groźna? Objawy, przyczyny i leczenie nadmiaru żółci w żołądku

Gorycz w ustach – diagnostyka. Kiedy udać się do lekarza?

Krótkotrwałe zmiany smaku po spożyciu określonych produktów czy przyjmowaniu leków nie wymagają interwencji medycznej, jednak gdy gorzki posmak utrzymuje się przez dłuższy czas – szczególnie jeśli towarzyszą mu inne objawy – warto potraktować to jako sygnał ostrzegawczy. Do objawów, które powinny skłonić do konsultacji z lekarzem, należą m.in.

W takich przypadkach konieczna jest dokładna diagnostyka – od oceny stanu jamy ustnej, przez badania laboratoryjne, aż po konsultacje specjalistyczne.

>> To może Cię zainteresować: Niedożywienie – objawy, przyczyny i leczenie niedożywienia

Jak pozbyć się gorzkiego smaku w ustach?

Gorzki smak w ustach może mieć wiele przyczyn – od niewinnych błędów higienicznych po poważniejsze zaburzenia układu pokarmowego czy ogólnoustrojowe choroby. Dlatego kluczem do skutecznego pozbycia się tego uciążliwego objawu jest rozpoznanie jego źródła. Pierwszym krokiem powinna być wizyta u lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, który oceni sytuację kliniczną i – w razie potrzeby – skieruje pacjenta do odpowiedniego specjalisty, np. gastrologa, laryngologa lub stomatologa.

Jeśli przyczyną goryczy jest nieprawidłowa higiena jamy ustnej, warto wdrożyć codzienną rutynę obejmującą dokładne szczotkowanie zębów i języka, nitkowanie przestrzeni międzyzębowych oraz stosowanie płynów do płukania ust o działaniu antybakteryjnym. Niezwykle istotne są także regularne kontrole stomatologiczne, dzięki którym możliwe jest wczesne wykrycie i leczenie próchnicy, zapalenia dziąseł czy innych stanów zapalnych.

>> Przeczytaj: Żółty nalot na języku – co może oznaczać? Przyczyny żółtego języka

Domowe sposoby na gorzki smak w ustach

Gorzki smak w ustach to dolegliwość, z którą można spróbować poradzić sobie domowymi sposobami – szczególnie jeśli objaw nie jest związany z poważnym schorzeniem, a wynika np. z błędów higienicznych, diety lub przejściowego zaburzenia trawienia. Warto wówczas wprowadzić kilka prostych nawyków, które mogą zredukować lub całkowicie wyeliminować uczucie goryczy:

  • zwiększ spożycie wodynawodnienie wspomaga naturalne oczyszczanie jamy ustnej i pobudza produkcję śliny, która neutralizuje nieprzyjemny smak;
  • żuj świeże zioła – mięta, pietruszka czy koper działają odświeżająco i pomagają złagodzić posmak;
  • wypróbuj napary ziołowe – np. z rumianku, melisy, kopru włoskiego lub szałwii – wspierają trawienie, łagodzą stany zapalne i odświeżają oddech;
  • ogranicz produkty nasilające objaw, takie jak kawa, tłuste potrawy, alkohol i ostre przyprawy – zwłaszcza spożywane przed snem;
  • unikaj przejadania się i kładzenia się zaraz po posiłku, by zmniejszyć ryzyko refluksu, który często odpowiada za gorzki smak.

Jeśli jednak gorycz utrzymuje się mimo zmian w stylu życia lub powraca regularnie, warto skonsultować się z lekarzem i przeprowadzić odpowiednią diagnostykę. W ALAB laboratoriach możesz wykonać szeroki zakres badań, które pomogą ustalić przyczynę dolegliwości i podjąć właściwe leczenie.

FAQ. Gorzki smak w ustach – często zadawane pytania

Czy gorzki smak w ustach może być objawem zakażenia Helicobacter pylori?

Zakażenie Helicobacter pylori może prowadzić do zapalenia błony śluzowej żołądka i nadprodukcji kwasu solnego, co sprzyja cofaniu się treści pokarmowej do przełyku i jamy ustnej. To z kolei może objawiać się jako uporczywy, gorzki posmak – szczególnie po jedzeniu lub rano.

Czy problemy z wątrobą mogą powodować gorzki smak?

Wątroba odgrywa istotną rolę w gospodarce cynkiem, pierwiastkiem wpływającym na odczuwanie smaku. W chorobach takich jak stłuszczenie, zapalenie czy marskość wątroby może dojść do zaburzeń metabolicznych, które skutkują przewlekłym uczuciem goryczy w ustach – nawet mimo braku innych objawów.

Czy refluks powoduje gorzki smak w ustach?

Refluks żołądkowo-przełykowy to jedna z najczęstszych przyczyn goryczy w ustach. Cofanie się kwaśnej lub żółciowej treści z żołądka do przełyku, a czasem aż do jamy ustnej, powoduje drażniący, gorzko-kwaśny posmak.

Co pić na gorzki smak w ustach?

Warto sięgać po napary ziołowe (rumianek, koper włoski, szałwia), które wspomagają trawienie i działają przeciwzapalnie. Pomocne może być także regularne picie wody – nawodnienie zwiększa produkcję śliny i przyspiesza wypłukiwanie substancji drażniących z jamy ustnej.

Po jakich lekach gorycz w ustach?

Gorzki posmak może towarzyszyć stosowaniu wielu leków, w tym antybiotyków, inhibitorów ACE (stosowanych w nadciśnieniu), preparatów moczopędnych czy leków stosowanych w leczeniu POChP.

Opieka merytoryczna: lek. Sara Aszkiełowicz


Bibliografia

  1. Korzeniowska K. i inni, Polekowe zaburzenia i utrata smaku, „Farmacja Współczesna” 2016, nr 9, s. 105–109.
  2. Prince A., The bitter taste of infection. J Clin Invest. 2012 Nov;122(11):3847-9.
  3. Altundag A., Laryngopharyngeal Reflux Has Negative Effects on Taste and Smell Functions. Otolaryngol Head Neck Surg. 2016 Jul;155(1):117-21.
  4. https://wylecz.to/uklad-pokarmowy/gorzki-posmak-w-ustach [dostęp: 14.07.2025]

Korzyści i zagrożenia związane z metodą BLW 

BLW (ang. baby led weaning) to coraz popularniejsza metoda rozszerzania diety niemowląt polegająca na samodzielnym spożywaniu przez nie pokarmów stałych. Choć wiele rodziców docenia jej zalety, takie jak rozwój umiejętności motorycznych i zdrowych nawyków żywieniowych, BLW budzi też kontrowersje – zwłaszcza w kontekście ryzyka zadławienia czy niedoborów pokarmowych. W tym artykule omówimy najważniejsze korzyści i potencjalne zagrożenia związane z tą metodą, aby pomóc rodzicom w podjęciu świadomej decyzji.

Spis treści:

  1. Czym jest i na czym polega metoda BLW?
  2. Zalety metody BLW przy karmieniu dziecka
  3. Jakie są zagrożenia związane z metodą BLW?
  4. Od kiedy można wprowadzić metodę BLW?
  5. Zasady diety dziecka karmionego metodą BLW
  6. Metoda BLW – podsumowanie najważniejszych informacji

Czym jest i na czym polega metoda BLW?

BLW polega na proponowaniu niemowlęciu pokarmów stałych w formie łatwych do chwytania kawałków, zamiast posiłków o konsystencji papkowatej (przecierów, purée) podawanych łyżeczką. Dziecko samo decyduje, co i ile zje, eksperymentując z różnymi smakami i teksturami. Metoda ta jest rekomendowana od 6. miesiąca życia, gdy maluch potrafi już siedzieć z podparciem i wykazuje zainteresowanie jedzeniem.

Zalety metody BLW przy karmieniu dziecka

  • Rozwój umiejętności motorycznych i koordynacji:
    • chwytanie i manipulowanie jedzeniem – dziecko uczy się precyzyjnych ruchów dłoni (m.in. chwyt pęsetowy),
    • gryzienie i żucie – wcześniejsze niż przy tradycyjnym karmieniu łyżeczką.
  • Budowanie zdrowych nawyków żywieniowych:
    • dziecko uczy się rozpoznawać sytość, co może wpływać na prawidłową masę ciała w wieku późniejszym,
    • brak presji („zjedz jeszcze łyżeczkę”) sprawia, że posiłki są przyjemnością, a nie walką.
  • Wygoda dla rodziców:
    • nie musisz przygotowywać osobnych papek – dziecko je to, co reszta rodziny (odpowiednio przygotowane),
    • w tym samym czasie reszta członków rodziny również spożywa posiłek – nikt nie karmi dziecka łyżeczką.

>> Sprawdź, jakie badania dla dziecka możesz zrobić w ALAB laboratoria:

Pakiet małego dziecka (6 badań) banerek

Jakie są zagrożenia związane z metodą BLW?

Najczęstszą obawą opiekunów jest ryzyko zadławienia. Choć odruch wymiotny u niemowląt jest silny i chroni przed zakrztuszeniem, ważne jest, by:

  • unikać twardych, okrągłych pokarmów, np. winogron, orzechów, surowej marchewki,
  • podawać jedzenie w podłużnych kawałkach (łatwiejszych do trzymania),
  • nigdy nie zostawiać dziecka samego podczas jedzenia.
Czy wiesz, że…?
Badania naukowe dotyczące metody BLW nie potwierdzają, że zwiększa ono ryzyko zadławienia w porównaniu z tradycyjnym karmieniem – pod warunkiem zachowania zasad bezpieczeństwa.  

Zagrożeniem związanym z stosowaniem metody BLW mogą być niedobory pokarmowe. W pierwszych miesiącach rozszerzania diety metodą BLW dziecko może jeść niewiele, co budzi obawy o niedostateczną podaż żelaza (szczególnie ważnego po 6. miesiącu) oraz zbyt niską kaloryczność diety. Z tego powodu włączaj pokarmy bogate w żelazo (mięso, jaja, strączki) i kontynuuj karmienie piersią lub mlekiem modyfikowanym do około 1 r.ż. (podczas rozszerzania diety). Co więcej, jeśli dziecko słabo przybiera na masie ciała lub w historii rodziny występują niedobory żelaza sposób rozszerzania diety skonsultuj z lekarzem pediatrą.

W celu doboru najbardziej optymalnej diety dla prawidłowego rozwoju dziecka stosuje się również metodę BLISS (ang. baby led in troduction to solids), będącą zmodyfikowaną metodą BLW. Rodzice stosujący metodę BLISS zwracają szczególną uwagę m.in. na produkty o dużej zawartości żelaza i wartości energetycznej oraz zasad zachowania bezpieczeństwa i zmniejszenia ryzyko zadławienia.

>> Warto przeczytać też:

Od kiedy można wprowadzić metodę BLW?

Metodę BLW można wprowadzić od około 6. miesiąca życia dziecka, pod warunkiem, że dziecko wykazuje oznaki gotowości do rozszerzania diety, takie jak:

  • samodzielne siedzenie z podparciem (bez przewracania się),
  • zanik odruchu wypychania jedzenia językiem,
  • zainteresowanie jedzeniem (np. sięganie po pokarmy, obserwowanie jedzenia rodziców).

Zasady diety dziecka karmionego metodą BLW

Podstawowe zasady metody BLW:

  • rozpoczęcie, gdy dziecko potrafi stabilnie siedzieć (zwykle ok. 6 miesięcy),
  • pierwsze pokarmy powinny być miękkie, łatwe do chwytania (np. gotowane warzywa w słupkach, ugotowane mięso, dojrzałe owoce, miękkie kawałki chleba),
  • niedodawanie soli, cukru i miodu (zakazanego przed 1. rokiem życia ze względu na ryzyko wystąpienia botulizmu niemowlęcego),
  • pozwolenie dziecku eksperymentować – nawet jeśli jedzenie ląduje na podłodze.

>> Więcej wskazówek o komponowaniu posiłków dla dziecka znajdziesz tu: Rozszerzanie diety niemowlaka krok po kroku

Metoda BLW – podsumowanie najważniejszych informacji

BMW to metoda rozszerzania diety, w której dziecko samodzielnie je stałe pokarmy, omijając etap papek i karmienia łyżeczką. Metoda BLW jest bezpieczna dla niemowląt i ma wiele zalet, ale nie zawsze może być odpowiednia. Sytuacje, w których warto rozważyć tradycyjne rozszerzanie diety (papki, karmienie łyżeczką) lub skonsultować się z lekarzem to niski przyrost masy ciała i zwiększone ryzyko niedoboru żelaza.


Bibliografia

  1. Szajewska H. i in.: Zasady żywienia zdrowych niemowląt. Stanowisko Polskiego Towarzystwa Gastroenterologii, Hepatologii i Żywienia Dzieci, Standardy Medyczne/Pediatria T.18, 2021.
  2.  Szajewska H. i wsp., Poradnik żywienia niemowląt. Krok po kroku od narodzin do pierwszych urodzin. Medycyna Praktyczna; 2014.
  3. Białek-Dratwa A., Soczewka M., Grajek M., Szczepańska E., Kowalski O., Use of the Baby-Led Weaning (BLW) Method in Complementary Feeding of the Infant—A Cross-Sectional Study of Mothers Using and Not Using the BLW Method. Nutrients 2022, 14, 2372.
  4. Nurten A., Meltem K., Pinar Menderes T., The effect of baby-led weaning and traditional complementary feeding trainings on baby development, Journal of Pediatric Nursing, Volume 73, p196-203, 2023.

Adaptogeny – czym są i jak działają na organizm?

Adaptogeny to naturalne substancje roślinne, stosowane w starożytnych systemach medycznych, takich jak ajurweda w Indiach, medycyna chińska, medycyna tybetańska czy ziołolecznictwo ludów syberyjskich. W tych kulturach żeń-szeń, ashwagandha, różeniec czy eleutherococcus (żeń-szeń syberyjski) były używane w celu wspierania zdrowia, zwiększenia wydolności fizycznej i umysłowej oraz wzmocnienia odporności organizmu. Co dziś wiemy o adaptogenach? Czy są skuteczne? Czy są bezpieczne? Jak działają na organizm człowieka?

Spis treści:

  1. Adaptogeny – najważniejsze informacje
  2. Adaptogeny – co to jest? Definicja
  3. Mechanizm działania adaptogenów
  4. Jakie są rodzaje adaptogenów?
  5. Działanie adaptogenów
  6. Jak stosować adaptogeny?
  7. Adaptogeny – FAQ – najczęściej zadawane pytania

Adaptogeny – najważniejsze informacje

  • Adaptogeny to substancje (zazwyczaj zioła, grzyby, korzenie), które niespecyficznie zwiększają odporność organizmu na stres (fizyczny, chemiczny, biologiczny), pomagając mu powrócić do równowagi. Wspierają adaptację do zmieniających się warunków i utrzymanie wewnętrznej równowagi, a także poprawiają odporność oraz wydolność fizyczną i umysłową.
  • Ich kluczowy wpływ polega na modulacji osi podwzgórze-przysadka-nadnercza (HPA), co pomaga równoważyć wydzielanie hormonów stresu, takich jak kortyzol.
  • Do najczęściej stosowanych adaptogenów należą: żeń-szeń właściwy, ashwagandha, eleuterokok kolczasty (żeń-szeń syberyjski), różeniec górski, cytryniec chiński, Cordyceps sinensis, reishi, tulsi, traganek błoniasty i soplówka jeżowata.
  • Adaptogeny powinny być uzupełnieniem zdrowej diety, aktywności fizycznej i dbałości o sen, a nie ich substytutem.

Adaptogeny – co to jest? Definicja

Termin „adaptogen” odnosi się do substancji, która w sposób niespecyficzny zwiększa odporność organizmu na stres: fizyczny, chemiczny i biologiczny i pomaga mu powrócić do równowagi. Definicja adaptogenów jest ciągle aktualizowana, uwzględniając rosnącą liczbę dowodów naukowych związanych ze zrozumieniem mechanizmów ich działania.

Z fizjologicznego punktu widzenia, adaptogen pomaga organizmowi adaptować się do wyzwań środowiska zewnętrznego, obejmując wiele mechanizmów interakcji zewnątrzkomórkowych i wewnątrzkomórkowych.

Jako grupa farmakoterapeutyczna adaptogeny są preparatami ziołowymi, które zwiększają uwagę i odporność na zmęczenie, zmniejszają zaburzenia i dolegliwości wywołane stresem. Są to zwykle zioła, grzyby lub korzenie, które wspierają adaptację organizmu do zmieniających się warunków i utrzymania wewnętrznej równowagi.  

Są one również stosowane jako środki wspomagające odporność, poprawiające wydolność fizyczną i umysłową, łagodzące objawy różnych schorzeń.

Adaptogeny_infografika

Mechanizm działania adaptogenów

Mechanizm działania adapotgenów jest wielokierunkowy. Ich kluczowy wpływ to modulacja osi podwzgórze-przysadkanadnercza, która odgrywa ważną rolę w reakcji organizmu na stres. Dzięki temu adaptogeny pomagają równoważyć wydzielanie hormonów stresu, w tym kortyzolu, zmniejszając jego negatywne działanie na funkcjonowanie człowieka w sytuacji stresu przewlekłego.

Pozostałe kierunki działania adaptogenów to:

  • wzmacnianie aktywności komórek odpornościowych i modulowanie produkcji cytokin prozapalnych, dzięki czemu poprawia się zdolność do zwalczania infekcji;
  • działanie neuroprotekcyjne, dzięki czemu niektóre adaptogeny poprawiają funkcje poznawcze i zmniejszają zmęczenie;
  • poprawa wykorzystania energii na poziomie komórkowym, co również zmniejsza uczucie zmęczenia i zwiększa wytrzymałość;
  • neutralizacja wolnych rodników i zmniejszanie uszkodzenia komórek spowodowanych stresem oksydacyjnym;
  • modulowanie stanów zapalnych, co działa korzystnie w warunkach stresu oraz opóźnia starzenie.

>> Przeczytaj też: Monitoring procesu starzenia się w badaniach laboratoryjnych

Jakie są rodzaje adaptogenów?

Do najczęściej stosowanych adaptogenów należą:

  • żeń-szeń właściwy (Panax ginseng) – korzeń żeń-szenia zawiera aktywne składniki, takie jak ginsenozydy i ginsenoidy które są szeroko badane pod kątem ich właściwości adaptogennych, immunostymulujących i neuroprotekcyjnych;
  • ashwaganda (Withania somnifera) – znana z właściwości uspokajających, przeciwstresowych i przeciwzapalnych. Może poprawiać jakość snu, wspomagać pamięć, koncentrację i zdolności poznawcze;
  • eleuterokok kolczasty (Eleutherococcus senticosus), często nazywany żeń-szeniem syberyjskim, stosowany w tradycyjnej medycynie chińskiej. Zawiera eleuterozydy, które, jak wykazano, poprawiają wytrzymałość fizyczną i umysłową;
  • różeniec górski (Rhodiola rosea), wykorzystywany w medycynie tradycyjnej, zwłaszcza w krajach skandynawskich i Rosji. Może zwiększać wytrzymałość, poprawiać funkcje poznawcze i koncentrację oraz zmniejszać uczucie zmęczenia. Wykazuje działanie przeciwstresowe, przeciwzmęczeniowe i przeciwdepresyjne;
  • cytryniec chiński (Schisandra chinensis), zawiera lignany (schizandryny), które poprawiają funkcje wątroby, chronią przed stresem i poprawiają wytrzymałość;
  • Cordyceps sinensis, grzyb tradycyjnie stosowany w medycynie chińskiej, zawiera kordycepinę i polisacharydy, które wspierają układ odpornościowy, zwiększają wytrzymałość i poprawiają funkcje nerek;
  • reishi (Ganoderma lucidum), grzyb leczniczy, zawierający triterpenoidy i polisacharydy, o właściwościach immunostymulujących, przeciwzapalnych i przeciwnowotworowych;
  • tulsi (Ocimum sanctum), wykorzystywana w ajurwedzie, nazywana świętą bazylią, zawiera związki fenolowe, które wykazują działanie przeciwstresowe, przeciwzapalne i przeciwutleniające;
  • traganek błoniasty (Astragalus membranaceus), wykorzystywany w tradycyjnjem medycynie chińskiej, zawiera polisacharydy i saponiny, które wzmacniają układ odpornościowy i chronią przed stresem;
  • soplówka jeżowata (Hericium erinaceus), grzyb leczniczy stosowany w medycynie chińskiej, wspomaga pracę ośrodkowego układu nerwowego, poprawia pamięć.

Działanie adaptogenów

Mechanizm działania adaptogenów jest wielokierunkowy, co przekłada się na ich wielokierunkowe działanie na organizm. Badania na zwierzętach, jak również szereg badań klinicznych, wykazują, że adaptogeny mają działanie przeciwzmęczeniowe, które:

  • zwiększają zdolność do pracy umysłowej w warunkach stresu i zmęczenia,
  • zwiększają tolerancję na wyczerpanie umysłowe i problemy z koncentracją uwagi.

>> Jeśli odczuwasz przewlekłe zmęczenie, nie bagatelizuj tego problemu. Pakiety badań dla kobiet i mężczyzn dotkniętych ciągłym zmęczeniem znajdziesz w ALAB laboratoria:

Pakiet ciągłe zmęczenie kobieta (12 badań) banerek
Pakiet ciągłe zmęczenie mężczyzna (12 badań) banerek

Adaptogeny wykazują także działanie przeciwdepresyjne i ochronne na komórki układu nerwowego, układu sercowo-naczyniowego, komórki wątroby i przewodu pokarmowego.

Adaptogeny na stres

Działanie adaptogenów na stres jest wielokierunkowe. Zwiększają one odporność na stres poprzez:

  • zmniejszenie wrażliwości na stresory – czynniki wywołujące stres,
  • lepszą adaptację do stresu – pod wpływem adaptogenów, organizm zamiast wyczerpania osiąga poziom równowagi.

Adaptogeny w niskich dawkach działają jak wyzwalacze i łagodne stresory, dzięki czemu aktywowane są mechanizmy adaptacyjne, chroniące przed większym stresem. Jest to swego rodzaju „szczepionka” pozwalająca na lepsze radzenie sobie organizmu w sytuacjach poważniejszego wyczerpania i stresu przewlekłego.

>> Zobacz: Ciągłe zmęczenie, chroniczne zmęczenie – jakie badania wykonać?

Adaptogeny na kortyzol

Adaptogeny mogą być pomocne w regulacji poziomu kortyzolu, hormonu stresu. Kilka z nich, takich jak ashwagandha, rhodiola i żeń-szeń, znajdują zastosowanie w obniżeniu poziomu kortyzolu i redukcji stresu. Sugeruje się, że hamujący wpływ adaptogenów, m.in. różeńca górskiego, na podwyższony poziom kortyzolu, skutkuje poprawą funkcji poznawczych.

Adaptogeny na odchudzanie

Poprzez modulowanie reakcji organizmu na stres i regulację poziomu hormonów (takich jak kortyzol), adaptogeny mogą wspierać redukcję masy ciała. Dodatkowo – dzięki redukcji stresu – poprawia się jakość snu i obniża apetyt, co również sprzyja utracie kilogramów.

>> Sprawdź: Karnityna – rola w organizmie, zapotrzebowanie. Czy karnityna wspomaga odchudzanie?

Adaptogeny na depresję

Działanie przeciwdepresyjne, które wykazuje różeniec górski może być związane z działaniem na układ stresu, np. wydzielanie kortyzolu. Połączenie terapii S. chinensis z antydepresantami może być korzystne dla efektu działania leków. Adaptogeny wykazują również potencjał w zaburzeniach neurodegeneracyjnych, np. chorobie Alzheimera.

>> To może Cię zainteresować: Depresja. Objawy, przyczyny, diagnostyka i leczenie

Adaptogeny na zmęczenie

Adaptogeny to substancje o korzystnym wpływie na objawy zmęczenia. Badania przeprowadzone ze zdrowymi ochotnikami wykazały, iż różeniec górski ma działanie przeciwzmęczeniowe i poprawia funkcje poznawcze w warunkach zmęczenia i stresu.

Co ciekawe, różeniec wykazuje działanie zarówno przy obciążeniu umysłowym, jak i fizycznym. Zaleca się aby go przyjmować na kilka dni przed okresem intensywnej pracy umysłowej i kontynuować przez 2-3 tygodnie. W przypadku ciężkiej pracy umysłowej zalecano, aby terapia Rhodiola rosea trwała przez cały okres jej trwania.

Badania prowadzone jeszcze w Związku Radzieckim pokazały również, iż rożeniec górski jest pomocny w łagodzeniu zmęczenia u pacjentów po grypie.

>> Przeczytaj: Zespół przewlekłego zmęczenia – gdy odpoczynek nie pomaga

Adaptogeny na pamięć

Adaptogeny wpływają na pamięć poprzez redukcję stresu i polepszenie funkcji poznawczych. Niektóre adaptogeny, np. różeniec górski lub soplówka jeżowata, wspierają neurogenezę – powstawanie nowych komórek nerwowych.

Adaptogeny na libido

Adaptogeny, działając na organizm w sposób kompleksowy, mogą pośrednio wpływać na libido, redukując stres i poprawiając ogólne samopoczucie, co sprzyja poprawie popędu seksualnego. Niektóre adaptogeny, jak maca – żeń-szeń perwuwiański czy ashwagandha, mogą również bezpośrednio wpływać na równowagę hormonalną i krążenie, co również może mieć pozytywny wpływ na libido.

Jak stosować adaptogeny? 

Adaptogeny w medycynie tradycyjnej wykorzystywane były do odbudowy energii życiowej jako jeden z elementów zdrowia. Kładziono nacisk na to, aby dbać o siebie za pomocą diety, aktywności fizycznej (np. kung-fu w Chinach), ćwiczeń oddechowych (pranajamy w Indiach) i odpowiednich ziół.

W ten sam sposób powinniśmy podchodzić do ich stosowania współcześnie. Powinny być uzupełnieniem zdrowej i pełnowartościowej diety, opartej na piramidzie zdrowego żywienia czy talerzu zdrowego żywienia, odpowiedniej aktywności fizycznej i dbałości o sen.

O jakiej porze dnia brać adaptogeny?

Adaptogeny należy stosować o stałych godzinach w ciągu doby. Wybór pory dnia zależy od celu zażywania preparatów. Jeśli mają służyć poprawie snu, odpowiednim czasem będzie wieczór. Jeśli mają poprawiać koncentrację i działać przeciwzmęczeniowo, lepszym wyborem będzie poranek.

Czy adaptogeny można łączyć?

To zagadnienie jest przedmiotem badań naukowych, skoncentrowanych na dokładniejszym zrozumieniu molekularnych mechanizmów działania tych substancji i efektu synergii, których nie można uzyskać żadnym ze składników oddzielnie.

Jednym z problemów, które wyłaniają się w badaniach nad adaptogenami, jest konieczność ujednolicenia ekstraktów ziołowych, zapewnienia stałej zawartości związków aktywnych i powtarzalności wyników badań.

Z czym nie łączyć adaptogenów?

Wyniki badań nad interakcjami zioło-lek różnych adaptogenów są niejednoznaczne, a potencjalne interakcje z innymi substancjami, w tym z konwencjonalnymi lekami, są jeszcze obszarem do przebadania.

Niektóre doniesienia naukowe wskazują, iż pewne interakcje obserwuje się tylko w badaniach in vitro – poza ludzkim organizmem – i przy wysokich stężeniach ekstraktów ziołowych, które znacznie wykraczają poza ich poziomy we krwi, gdy są przyjmowane w standardowych dawkach terapeutycznych.

Pomimo dosyć wysokiego profilu bezpieczeństwa adaptogenów, nie należy ich łączyć z alkoholem, lekami uspokajającymi i nasennymi. Zawsze należy skonsultować z lekarzem przyjmowanie tych substancji z antydepresantami, lekami o działaniu hipoglikemizującym – obniżającym poziom glukozy we krwi – oraz z niektórymi lekami na nadciśnienie.

Adaptogeny – FAQ – najczęściej zadawane pytania

Jakie są najsilniejsze adaptogeny? Jakie są najskuteczniejsze adaptogeny?

Najsilniejsze adaptogeny to te, które wykazują najmocniejsze działanie w zakresie redukcji stresu, poprawy wydolności fizycznej i psychicznej oraz wspierania odporności. Wśród nich żeń-szeń, ashwagandha i różeniec górski są powszechnie uznawane za jedne z najskuteczniejszych.

Czy adaptogeny są bezpieczne?

Adaptogeny są dobrze tolerowane przez większość pacjentów. Obserwowano jednak indywidualne reakcje, dlatego u niektórych mogą występować skutki uboczne, takie jak bóle głowy, problemy żołądkowe, bezsenność.

Przeciwwskazania do stosowania adaptogenów

Pacjenci z chorobami przewlekłymi, takimi jak cukrzyca, depresja, nadciśnienie tętnicze, choroby autoimmunologiczne powinni skonsultować się z lekarzem, zanim zaczną kurację adaptogenami.
Nie należy ich stosować w czasie ciąży i karmienia piersią, ponieważ nie mamy dowodów na bezpieczeństwo ich zażywania w tym okresie.

Czy adaptogeny mają skutki uboczne?

Adaptogeny są stosunkowo bezpieczne, skutki uboczne są rzadko spotykane. Należy jednak brać pod uwagę, iż dawki ziół stosowane w suplementach są wielokrotnie wyższe niż te, które są naturalnie zawarte w roślinach. Ponadto są to złożone mieszaniny wielu związków, mogą mieć zmienne pozytywne i negatywne efekty, w zależności od czynników, które mają kluczowy wpływ na odtwarzalność aktywności farmakologicznej (np. warunki uprawy, region geograficzny). Obserwowano przypadki indywidualnej wrażliwości na preparaty, takie jak pobudzenie, drażliwość, bezsenność, bóle głowy, reakcje alergiczne, bóle brzucha.

Czy adaptogeny uzależniają?

Adaptogeny nie uzależniają.

Czy adaptogeny naprawdę działają?

Jeśli stosowane są jako substancje wspomagające zdrowy tryb życia, adaptogeny są skuteczne. Nie można ich traktować jako jedynego elementu profilaktyki zdrowotnej lub jako alternatywy dla leczenia chorób.

Jakie adaptogeny na kortyzol?

Ashwaganda, różeniec górski.

Ile czasu można brać adaptogeny?

Czas kuracji adaptogenem zależy od rodzaju przyjmowanej rośliny i wskazania – może trwać od kilku dni do kilku miesięcy i powinno być dobieranie indywidualnie.


Bibliografia

  1. Panossian AG, Efferth T, Shikov AN, et al. Evolution of the adaptogenic concept from traditional use to medical systems: Pharmacology of stress- and aging-related diseases. Med Res Rev. 2021;41:630–703. https://doi.org/10.1002/med.21743 (dostęp: 28.07.2025).
  2. Panossian A, Wikman G. Effects of Adaptogens on the Central Nervous System and the Molecular Mechanisms Associated with Their Stress-Protective Activity. Pharmaceuticals (Basel). 2010 Jan 19;3(1):188-224. doi: 10.3390/ph3010188. PMID: 27713248; PMCID: PMC3991026. (dostęp: 28.07.2025).

Lignany – czym są? Właściwości, działanie i źródła w diecie

Lignany stanowią jedną z klas polifenoli – naturalnych związków organicznych, które nie są syntetyzowane przez organizmy zwierzęce. Ich budowa przypomina steroidy, dlatego zaliczane są do fitoestrogenów, określanych również jako hormony roślinne. Czytaj dalej o lignanach w naszym artykule.

Spis treści:

  1. Czym są lignany?
  2. Właściwości lignanów
  3. W jakich produktach występują lignany?
  4. FAQ. Lignany – często zadawane pytania
  5. Lignany – podsumowanie

Czym są lignany?

Chemicznie lignany to związki difenolowe, zawierające dwa pierścienie aromatyczne. Stanowią wtórne metabolity roślin, powstające w wyniku reakcji obronnej roślin na czynniki, które ją uszkadzają (promieniowanie UV, pasożyty).

Lignany to osiem grup związków strukturalnych, do których należą: furofuran, furan, arylonaftalen, dibenzocyklooktadien, dibenzylbutyrolakton, dibenzylobutyrolaktol, dibenzylbutan, arylotetralina.

Właściwości lignanów

Lignany – podobnie jak wszystkie polifenole – mają silne właściwości antyoksydacyjne, a dodatkowo – jako fitoestrogeny, wpływają na gospodarkę hormonalną.

>> Sprawdź: Polifenole – czym są i jakie mają właściwości?

Działanie antyoksydacyjne

Wśród naturalnych przeciwutleniaczy lignany wykazują szczególnie wysoką wydajność przeciwutleniającą. Wykazano, iż mają silniejsze właściwości antyoksydacyjne niż witamina E  czy witamina C. Lignany o potencjale antyoksydacyjnym to: lariciresinol, matairesinol, sekoizolariciresinol, pinoresinol i nortrachelogenin.

Pakiet Twój wiek biologiczny banerek

Lignany – działanie przeciwnowotworowe

Lignany spożywane z dietą wykazują bioaktywność przeciwnowotworową w kilku typach raka:

  • rak piersi – spożywanie lignanów (np. siemienia lnianego i chleba lnianego) przez kobiety po menopauzie z rakiem piersi znacząco zmniejszyło ryzyko śmiertelności z powodu tego nowotworu, a także zmniejsza ryzyko zachorowania na ten nowotwór przez kobiety po menopauzie (chociaż nie wszystkie badania potwierdzają ten ostatni związek);
  • nowotwory przewodu pokarmowego – spożycie lignanów w diecie koreluje ze zmniejszonym ryzykiem gruczolakoraka przełyku i żołądka, a także raka jelita grubego (chociaż tutaj również nie wszystkie badania ten związek potwierdzają);
  • rak prostaty – niektóre badania wykazują niższe ryzyko raka prostaty u osób spożywających produkty bogate w fitoestrogeny.

Przeciwzapalne właściwości lignanów

Badania właściwości przeciwzapalnych lignanów przeprowadzone na modelach komórkowych i zwierzęcych wykazały ich działanie przeciwdrobnoustrojowe, przeciwzapalne i przeciwutleniające. Jeśli chodzi o działanie przeciwdrobnoustrojowe, niektóre lignany charakteryzuje aktywność przeciwiwrusowa (pinoresinol) i przeciwbakteryjna.

Niektóre lignany mają zdolność zmniejszania cytokin prozapalnych. Badanie przeprowadzone w USA wykazały, że korzystny profil markerów zapalnych (CRP) związany jest ze spożyciem lignanów u dorosłych.

Wpływ na gospodarkę hormonalną

Lignany są fitoestrogenami – hormonami roślinnymi o strukturze podobnej do estrogenów, dlatego mogą przyłączać się do receptorów estrogenowych w komórkach, uzupełniając niedobór estrogenów.

Pakiet hormony kobiece rozszerzony (7 badań) banerek

Szczególną rolę odgrywają lignany lniane, zawarte w siemieniu:

  • Menopauza – lignany lniane znajdują zastosowanie w łagodzeniu objawów menopauzy.

Pomimo faktu, iż są to substancje pochodzenia naturalnego, ich estrogenopodobna aktywność wywołuje efekty takie, jak hormony syntetyczne. Ich działanie jest słabsze niż leków, jednak mechanizm działania i efekt jest taki sam. Kobiety stosujące preparaty z lnu powinny mieć świadomość, iż naturalne preparaty zawierają substancję, która wykazuje hormonalną aktywność.

Lignany lniane mogą wywoływać skutki uboczne. Najczęstsze działania niepożądane to objawy ze strony przewodu pokarmowego: wzdęcia, gazy, bóle brzucha, nudności.

  • PCOS – suplementacja siemieniem lnianym wykazuje potencjał zmniejszania zaburzeń hormonalnych u kobiet z zespołem policystycznych jajników.

Spożywanie 30 g siemienia lnianego dziennie przez cztery miesiące spowodowało spadek poziomu insuliny oraz zmniejszenie całkowitego i wolnego testosteronu w surowicy u pacjentki z PCOS. Kobieta obserwowała również zmniejszenie objawów hirsutyzmu po zakończeniu obserwacji.

Lignany a układ sercowo-naczyniowy

Wiele badań sugeruje związek między spożyciem lignanów z diety (produkty pełnoziarniste) a zmniejszoną częstością występowania chorób przewlekłych, w tym chorób układu krążenia i cukrzycy.

Rzeczywiście, istnieje odwrotny związek między wysokim spożyciem lignanów a rozwojem nadciśnienia i chorób sercowo-naczyniowych. Badania epidemiologiczne sugerują, że spożycie lignanów w diecie zmniejsza ryzyko chorób sercowo-naczyniowych u kobiet po menopauzie i starszych mężczyzn.

Jeden z możliwych mechanizmów takiego działania to potencjalnie korzystny wpływ spożycia lignanów na hipercholesterolemię.

W jakich produktach występują lignany?

Głównymi źródłami lignanów w diecie są różnorodne warzywa i owoce, rośliny strączkowe, pełnoziarniste zboża oraz nasiona oleiste.

  • Nasiona i orzechy

Spośród jadalnych składników roślinnych, najbardziej skoncentrowane źródła lignanów to sezam i siemię lniane. W szczególności siemię lniane, które zawiera około 294,21 mg/100 g lignanów, co jest obecnie najwyższą znaną zawartością w jakimkolwiek produkcie spożywczym.

W siemieniu lnianym lignany to głównie sekoizolariciresinol i diglukozyd sekoizolariciresinolu, choć w niewielkich ilościach występuje również matairesinol. Ponad 95% całkowitej masy nasion lnu to diglukozyd sekoizolariciresinolu, który jest przede wszystkim zlokalizowany we włóknistej łupinie nasiennej, a nie w jego wnętrzu.

Nasiona sezamu wykazują drugie co do wysokości stężenie lignanów, z sezaminolem jako głównym składnikiem, na poziomie 538,08 mg/100 g. Orzechy nerkowca są również stosunkowo bogate w lignany (56,33 mg/100 g).

  • Zboża

W ziarnach zbóż najwyższe stężenie lignanów znajduje się w bogatych w błonnik warstwach zewnętrznych (łupinie nasiennej i okrywie owocowej), a także w warstwie aleuronowej, natomiast najniższe stężenie występuje w wewnętrznym bielmie.

Porządkując gatunki zbóż według zawartości lignanów, otrzymujemy następującą listę (od najniższej do najwyższej zawartości): sorgo < ryż brązowy < ryż czerwony < quinoa < proso < kukurydza < amarantus < jęczmień < gryka < dziki ryż < ryż japoński < orkisz < owies < pszenżyto < pszenica < żyto.

  • Warzywa

W przypadku warzyw, rodzina kapustnych (warzywa krzyżowe) może zawierać od 185 do 2,321 mg/100 g lignanów, głównie pinoresinolu. Papryka, fasolka szparagowa, marchew i cukinia również wykazują stosunkowo wysoką zawartość lignanów, wahającą się od 0,113 do 0,273 mg/100 g. Inne produkty, takie jak szpinak, białe ziemniaki i grzyby – zawierają poniżej 0,1 mg/100 g lignanów.

  • Owoce

Owoce wykazują niższą zawartość lignanów niż nasiona czy warzywa, wahającą się od 11,57 mg/100 g dla moreli do 0 mg/100 g dla banana. Zielone winogrona i kiwi mieszczą się pomiędzy tymi skrajnościami.

  • Napoje

Najwyższą zawartość lignanów obserwuje się w napojach bezalkoholowych, takich jak herbata (0,0392–0,0771 mg/100 g), która zawiera również inne polifenole. Kawa to kolejne ważne źródło lignanów, choć ich stężenie różni się w zależności od rodzaju kawy, wahając się od 0,0187 do 0,0313 mg/100 g.

Jeśli chodzi o napoje alkoholowe, czerwone wino zawiera średnio 0,080 mg/100 ml, podczas gdy białe wino zawiera tylko około 0,022 mg/100 ml.

  • Oliwa z oliwek extra virgin (EVOO)

Lignany to druga pod względem ilości klasa polifenoli obecnych w EVOO; spośród nich, najliczniej występujące w różnych typach oliwy to pinoresinol (1,17–4,12 mg/100 g) i 1-acetoksypinoresinol (0,27–6,69 mg/100 g).

Lignany w adaptogenach

W tradycyjnej medycynie chińskiej wykorzystuje się owoc cytryńca chińskiego (Schisandra chinensis), jako środek uspokajający i wykrztuśny. Jest on również dodawany od produkcji żywności funkcjonalnej. Lignany wyizolowane z tej rośliny wykazują właściwości przeciwzapalne i przeciwutleniające, a także poprawiają funkcje poznawcze (np. pamięć). Ponadto, owoc S. chinensis może mieć pozytywny wpływ na wątrobę i na układ pokarmowy.

Jednak tylko 2% całkowitej masy owoców S. chinensis składa się z lignanów, a większość z nich występuje w nasionach, które są zazwyczaj usuwane podczas produkcji produktów owocowych.

Lignany w codziennej diecie

Lignany wykazują działania prozdrowotne, dlatego wiele osób zastanawia się jak sobie zapewnić odpowiednią ich podaż w diecie. Najprostszym sposobem jest dodanie siemienia lnianego do codziennej diety. Można to również zrobić komponując codzienny jadłospis w oparciu o zasady zdrowego żywienia.

Lignany wystąpują w wielu powszechnie spożywanych napojach i produktach spożywczych, dlatego ich spożycie jest częste, niemal codzienne. Na przykład, w populacji holenderskiej, główne źródła lignanów w diecie to owoce (7%), chleb (9%), nasiona i orzechy (14%), warzywa (24%) oraz napoje (37%).

Podobnie, w kohorcie francuskich kobiet, główne źródła lignanów w diecie to warzywa i owoce (0,2% z roślin strączkowych, 0,6% z ziemniaków, 30% z warzyw i 35% z owoców), a następnie kawa (5%), zboża (7%) i herbata (11%).

Lignany są też obecne w diecie śródziemnomorskiej. Bazuje ona głównie na produktach roślinnych. Wyróżnia ją ograniczone spożycie słodyczy oraz niewielka ilość przetworów mięsnych i czerwonego mięsa. Umiarkowanie spożywa się ryby, drób i fermentowane produkty mleczne, natomiast w dużych ilościach obecne są pełnoziarniste zboża, rośliny strączkowe, orzechy, owoce i warzywa. Podstawowym źródłem dodanego tłuszczu jest oliwa z oliwek extra virgin (EVOO), a czerwone wino spożywane jest z umiarem. Źródła lignanów w tej diecie to: czosnek, cebula, różnorodne warzywa (w tym zielonoliściaste), zboża i sezonowe owoce, takie jak cytrusy.

Tradycyjna dieta regionów Europy Północnej i krajów nordyckich oparta jest na spożyciu tłustych ryb (jak makrela, śledź, łosoś), chudego mięsa, oleju rzepakowego, roślin strączkowych, orzechów (np. migdałów), warzyw, owoców (takich jak jagody), pełnoziarnistych zbóż (np. owsa) i niskotłuszczowych produktów mlecznych, przy jednoczesnym ograniczeniu soli i cukru. W krajach nordyckich główne roślinne źródła lignanów w jadłospisie to warzywa, owoce i pełnoziarniste zboża. Rośliną bogatą w lignany na półkuli północnej są gatunki Cirsium spp, do których należy ostrożeń warzywny.

W diecie indyjskiej wysoka zawartość lignanów występuje w sezamie, który jest typowym składnikiem tej diety. Zarówno sezam, jak i olej sezamowy zawierają lignany: sesaminol, sezamolina i glukozydy sezaminy o właściwościach przeciwzapalnych, przeciwutleniających i przecwinadciśnieniowych. Sezamina wykazuje potencjał prozdrowotny w raku prostaty. Wysoką zawartością lignanów odznacza się również owoc morwy indyjskiej (Morinda citrifolia).

Dieta azjatycka jest bogata w ryż, warzywa, nasiona sezamu i olej sezamowy. Dodatkowo źródłem lignanów są owoce morza, tofu i produkty sojowe.

FAQ. Lignany – często zadawane pytania

Jakie jest najbogatsze źródło lignanów?

Najbogatszym źródłem lignanów jest siemię lniane.

Czy płatki owsiane zawierają dużo lignanów?

Płatki owsiane zawierają umiarkowane ilości lignanów.

Czy pestki dyni zawierają lignany?

Pestki dyni i słonecznika są bogatym źródłem lignanów – lariciresinolu i pinoresinolu.

Czy siemię lnianie podnosi poziom estrogenów?

Dzięki strukturze podobnej do struktury estrogenów, siemię lniane naśladuje działanie tych hormonów w organizmie, łagodząc objawy ich niedoboru.

Lignany – podsumowanie

Lignany to związki polifenolowe, wykazujące liczne właściwości prozdrowotne. Zawarte w powszechnie występujących produktach żywnościowych mogą być obecne w codziennej diecie. Osoby, które chciałyby uzupełnić swój jadłospis o lignany mogą włączyć w menu siemię lniane, które jest najbogatszym ich źródłem.


Piśmiennictwo:

  1. Rodríguez-García C, Sánchez-Quesada C, Toledo E, Delgado-Rodríguez M, Gaforio JJ. Naturally Lignan-Rich Foods: A Dietary Tool for Health Promotion? Molecules. 2019 Mar 6;24(5):917. doi: 10.3390/molecules24050917. PMID: 30845651; PMCID: PMC6429205.
  2. http://e-biotechnologia.pl/artykuly/lignany/ (dostęp: 28.07.2025).
  3. Nowak DA, Snyder DC, Brown AJ, Demark-Wahnefried W. The Effect of Flaxseed Supplementation on Hormonal Levels Associated with Polycystic Ovarian Syndrome: A Case Study. Curr Top Nutraceutical Res. 2007;5(4):177-181. PMID: 19789727; PMCID: PMC2752973.

Cukrzyca ciążowa a dieta. Co jeść, a czego unikać? 

Cukrzyca ciążowa (GDM – Gestational Diabetes Mellitus) to zaburzenie tolerancji węglowodanów, które po raz pierwszy rozpoznaje się w czasie ciąży na podstawie wyników OGTT. Zwykle ustępuje po porodzie, ale wymaga ścisłej kontroli, ponieważ może wpływać na zdrowie zarówno matki, jak i dziecka. Kluczowym elementem terapii jest odpowiednia dieta, która pomaga utrzymać prawidłowy poziom glukozy we krwi. W tym artykule omówimy, jakie produkty warto włączyć do jadłospisu, a których lepiej unikać, by zminimalizować ryzyko powikłań.

Kluczowe informacje:
Cukrzyca ciążowa (GDM) wymaga kontroli żywieniowej, aby utrzymać prawidłowy poziom glukozy we krwi i zapewnić zdrowy rozwój dziecka:
>> jedz 5-6 mniejszych posiłków co 2-3 godziny,
>> wybieraj węglowodany złożone o niskim IG i łącz je z białkiem oraz zdrowymi tłuszczami.  

Spis treści:

  1. Cukrzyca ciążowa: dieta i ogólne zasady żywienia
  2. Cukrzyca ciążowa: co można jeść a czego warto unikać?
  3. Cukrzyca ciążowa – przepisy na śniadanie, obiad i kolację
  4. Cukrzyca ciążowa – dieta. Podsumowanie najważniejszych informacji
  5. FAQ. Dieta w cukrzycy ciążowej – często zadawane pytania

Cukrzyca ciążowa: dieta i ogólne zasady żywienia

W cukrzycy ciążowej organizm kobiety nie radzi sobie z produkcją wystarczającej ilości insuliny, co prowadzi do podwyższonego poziomu cukru we krwi. Dieta ma na celu stabilizację glikemii, zapewnienie odpowiedniej podaży składników odżywczych dla matki i dziecka oraz kontrolę przyrostu masy ciała.

Ogólne zasady żywienia:

  • unikaj cukrów prostych – wyklucz słodycze, słodzone napoje, soki owocowe, białe pieczywo, drobne kasze.
  • wybieraj węglowodany złożone – pełnoziarniste pieczywo, grube kasze (gryczana, jaglana, jęczmienna pęczak), komosa ryżowa, brązowy ryż, płatki owsiane.
  • jedz regularnie – 5-6 mniejszych posiłkówco 2-3 godziny (zapobiega to gwałtownym wahaniom glikemii).
  • białko w każdym posiłku – chude mięso, ryby, jaja, nabiał, rośliny strączkowe.
  • zdrowe tłuszcze – awokado, orzechy, nasiona, oliwa z oliwek, tłuste ryby (łosoś, makrela).
  • błonnik pokarmowy – warzywa (najlepiej surowe lub gotowane al dente), owoce o niskim IG (jagody, maliny), zboża pełnoziarniste (makarony, pieczywo), otręby.
  • ogranicz owoce – max. 1-2 porcje dziennie, najlepiej z dodatkiem białka (np. jogurt naturalny + borówki).
  • kontroluj porcje – nawet zdrowe węglowodany jedz w umiarkowanych ilościach (np. 2-3 łyżki kaszy/posiłek).
  • nawadniaj się – woda, herbata ziołowa, woda z cytryną. Unikaj soków i napojów gazowanych.
  • suplementuj kwas foliowy i witaminę D zgodnie z zaleceniami lekarza.
  • mierz glikemię – sprawdzaj poziom cukru na czczo i 1-2 godz. po posiłku (normy: na czczo <95 mg/dl, po 1h <140 mg/dl).

Co więcej, Polskie Towarzystwo Diabetologiczne w przypadku cukrzycy ciążowej zaleca następujący rozkład makroskładników:

  • 40-50% węglowodanów (około 180 g węglowodanów/dobę) – preferowanie węglowodanów o niskim indeksie glikemicznym,
  • 30% białka (1,3 g/kg m.c./dobę),
  • 20-30% tłuszczów (w tym < 10% nasyconych),
  • liczba kalorii powinna być zależna od masy ciała, wzrostu, aktywności fizycznej i wieku.

Przeczytaj też o diecie z niskim Indeksem glikemicznym (IG) i skomponuj zdrowe posiłki.

>> Dowiedz się więcej o badaniach w ciąży i sprawdź zakres pakiety w ALAB laboratoria:

Pakiet kobiety w ciąży (16 badań) banerek

Cukrzyca ciążowa: co można jeść a czego warto unikać?

 PRODUKTY ZALECANE
(CO MOŻNA JEŚĆ)
PRODUKTY NIEZALECANE (CZEGO WARTO UNIKAĆ)
WĘGLOWODANYpełnoziarniste pieczywo, brązowy ryż, quinoa, kasze (gryczana, jaglana), warzywa strączkowe (ciecierzyca, soczewica, fasola), warzywa niskoskrobiowe (brokuły, szpinak, papryka, cukinia).  białe pieczywo, drobne, kasze (manna, kuskus), słodycze, wyroby cukiernicze, słodzone, napoje, soki owocowe, produkty z dodatkiem syropu glukozowo-fruktozowego.
BIAŁKOchude mięso (indyk, kurczak, królik, chuda wołowina), ryby (łosoś, dorsz, mintaj, makrela, szproty), jaja (najlepiej gotowane), nabiał (jogurt naturalny, kefir, twaróg, maślanka, serek wiejski), rośliny strączkowe (fasola, ciecierzyca, soczewica, groch, soja, bób), hummus, tofu naturalne.tłuste mięsa (wieprzowina, boczek), wędliny z dużą ilością soli i konserwantów, smażone potrawy, ryby surowe.  
TŁUSZCZEoliwa z oliwek, olej rzepakowy, olej lniany, orzechy (włoskie, laskowe, migdały, pistacje niesolone), nasiona (słonecznika, siemię lniane, chia), pestki dyni, awokado.tłuszcze trans (margaryny, kupne fast foody, słone przekąski), smalec, boczek, bekon, skóra mięs.

>> Dowiedz się, jaki jest zakres pakietu badań w ALAB laboratoria:

Pakiet krzywa cukrowa (3 pomiary glukozy) banerek

Cukrzyca ciążowa – przepisy na śniadanie, obiad i kolację

Prawidłowa dieta w cukrzycy ciążowej powinna być bogata w błonnik, białko i zdrowe tłuszcze, a uboga w proste węglowodany. Oto przykładowe przepisy na śniadanie, obiad i kolację, które pomogą utrzymać stabilny poziom cukru we krwi.

>> Sprawdź też: Cukrzyca typu 2 (insulinoniezależna) – objawy, przyczyny, badania i leczenie

Cukrzyca ciążowa – dieta na śniadanie

  • Jajecznica z pomidorem i bułką grahamką,
  • Owsianka na mleku z orzechami i malinami,
  • Chleb razowy z serkiem wiejskim i rzodkiewką.

Cukrzyca ciążowa – drugie śniadanie lub podwieczorek

  • Jogurt naturalny z orzechami i malinami,
  • Domowe ciastka owsiane z orzechami,
  • Warzywa tj. kalarepa, papryka, ogórek z hummusem.

Cukrzyca ciążowa – dieta odpowiednia na obiad

  • Kurczak z kaszą gryczaną i surówką z marchewki i jabłka,
  • Pieczony łosoś z brązowym ryżem i brokułami,
  • Makaron pełnoziarnisty z tofu i warzywami.

Cukrzyca ciążowa – kolacja

  • Omlet z warzywami i kromką chleba żytniego,
  • Sałatka z tuńczykiem i jajkiem,
  • Krem z dyni z pestkami.

Cukrzyca ciążowa – dieta. Podsumowanie najważniejszych informacji

Dieta w cukrzycy ciążowej nie musi być restrykcyjna – kluczem jest wybór produktów o niskim indeksie glikemicznym, bogatych w błonnik, białko i zdrowe tłuszcze. Regularne posiłki i unikanie cukrów prostych pomagają utrzymać prawidłowy poziom glukozy we krwi, co przekłada się na zdrowie matki i prawidłowy rozwój dziecka. Warto skonsultować się z dietetykiem, aby dopasować jadłospis do indywidualnych potrzeb. Pamiętaj: Cukrzyca ciążowa to stan, który można kontrolować – odpowiednia dieta to podstawa!

FAQ. Dieta w cukrzycy ciążowej – często zadawane pytania

Czy w cukrzycy ciążowej można pić wodę z cytryną?

Tak, w cukrzycy ciążowej można pić wodę z cytryną, a nawet jest to zalecane. Sama cytryna nie zawiera węglowodanów i nie podnosi poziomu cukru we krwi. Picie wody (z cytryną lub bez) nawadnia organizm i może łagodzić typowe ciążowe dolegliwości.

Jakie jogurty przy cukrzycy ciążowej?

W cukrzycy ciążowej najlepiej wybierać naturalne jogurty np. greckie lub skyr bez dodatku cukru, bogate w białko i o niskiej zawartości węglowodanów, najlepiej spożywać je z dodatkiem owoców o niskim IG, tj. jagody czy maliny.

Czy w cukrzycy ciążowej można jeść lody?

W cukrzycy ciążowej można jeść domowe lody na bazie mleka lub jogurtu naturalnego z dodatkiem owoców. Lody kupne można zjeść sporadycznie po posiłku zawierającym białko i błonnik (np. z orzechami), by spowolnić wchłanianie cukru. Po zjedzeniu skontroluj glikemie – jeśli poziom cukru skacze, zrezygnuj.

Jaki chleb dla cukrzyka w ciąży?

Chleb żytni na zakwasie 100% razowy (ma niski IG, dużo błonnika i wolno uwalnia energię), chleb gryczany lub owsiany (bez dodatku mąki pszennej, bogaty w składniki mineralne), chleb pełnoziarnisty z ziarnami np. słonecznika, dyni, siemienia lnianego (zwiększa sytość i stabilizuje cukier).

Czy przy cukrzycy ciążowej można jeść frytki?

Tak, ale rzadko, w małych porcjach i z umiarem – tradycyjne frytki mają wysoki indeks glikemiczny i mogą gwałtownie podnieść poziom cukru we krwi. Najlepszym wyborem będą domowe frytki z ziemniaków, batatów, marchwi i pietruszki skropione olejem rzepakowym lub oliwą z oliwek i przyprawione ziołami. Powinny one stanowić dodatek do dania.

Czy można jeść pizzę przy cukrzycy ciążowej?

Tak, ale z rozsądnymi modyfikacjami: cienkie ciasto na mące pełnoziarnistej lub orkiszowej (mniej węglowodanów, więcej błonnika), dodatek białka (kurczak, tuńczyk, mozzarella) i warzyw (szpinak, papryka). Najlepsza będzie domowa wersja – kontrolujesz skład. Mały kawałek (1–2 kawałki) jako część posiłku, nie główne danie.


Bibliografia

  1. Wender-Ożegowska E. et al., Standardy Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników postępowania u kobiet z cukrzycą, Ginekologia i Perinatologia Praktyczna 2017;2(5):215-229.
  2. Szostak-Węgierek D. (red.), Żywienie kobiet w czasie ciąży i karmienia piersią: Żywienie kobiet ciężarnych i karmiących piersią, POLSPEN, Warszawa, 2021.
  3. Jarosz M. (red.), Normy żywienia dla populacji Polski i ich zastosowanie, NIZP-PZH, 2020.Narodowe Centrum Edukacji Żywieniowej, Cukrzyca ciążowa – zalecenia żywieniowe, 2024.
  4. Polskie Towarzystwo Diabetologiczne, Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u osób z cukrzycą, 2025.

Objawy raka jajnika i nowotworów macicy

Objawy nowotworów kobiecych – raka macicy, raka jajnika – bywają niespecyficzne i łatwe do zbagatelizowania, co niestety opóźnia prawidłową diagnozę. Tymczasem wczesne rozpoznanie odgrywa kluczową rolę w skuteczności leczenia i rokowaniach. Zrozumienie subtelnych sygnałów wysyłanych przez organizm jest niezwykle ważne, aby można było w porę zareagować na niepokojące zmiany. W tym artykule omówimy najczęstsze objawy, na które należy zwracać uwagę.

Spis treści:

  1. Objawy raka jajnika
  2. Co wskazuje na raka jajnika?
  3. Objawy nowotworów macicy
  4. Różnice między objawami nowotworów ginekologicznych – co świadczy o raku jajnika, a co o raku macicy?
  5. Objawy nowotworów ginekologicznych: FAQ – często zadawane pytania

Objawy raka jajnika

Rak jajnika jest tym nowotworem kobiecym, który zazwyczaj wykrywany jest późno, ponieważ jego objawy są niespecyficzne. Około 60% kobiet z rakiem jajnika w momencie diagnozy ma już chorobę z przerzutami, ponieważ wczesne stadium choroby jest zazwyczaj bezobjawowe. Późne stadia raka jajnika często dają objawy, ale są one zazwyczaj niespecyficzne i nie są rozpoznawane jako symptomy nowotworu.

Na raka jajnika może zachorować kobieta w każdym wieku, również bardzo młoda. Przed 20 r.ż choroba występuje z częstotliwością 0,7 na 100 tys., do 49 r.ż – zachoruje już 6,6 kobiet na 100 tys., przed 65 r.ż – 27/100 tys., po 65 r.ż – ok. 50/100 tys., a po 75 – 56/100 tys.

U osób młodych najczęstszym objawem raka jajnika jest ból brzucha, może również występować:

W późniejszym wieku rak jajnika może dawać objawy:

  • ze strony przewodu pokarmowego: ból brzucha, wczesne uczucie sytości, uczucie pełności w jamie brzusznej, powiększenie obwodu brzucha, nudności, wymioty, zaparcia, biegunka;
  • ze strony układu moczowo-płciowego: bóle w podbrzuszu, ból w miednicy, nieprawidłowe krwawienie z narządów rodnych, bóle w okolicy narządów płciowych, objawy ze strony układu moczowego;
  • inne objawy: ból pleców, zmęczenie.
Warto wiedzieć:
Kobiety, które odczuwały problemy ze strony przewodu pokarmowego, miały diagnozę raka jajnika w późniejszym stadium w porównaniu z pacjentkami z objawami ginekologicznymi.

Rak jajnika w późniejszym stadium może powodować powiększenie pachwinowych węzłów chłonnych lub wyczuwalny guz w okolicy przydatków, w miednicy lub w jamie brzusznej. Zaawansowane stadium choroby może objawiać się niedrożnością jelit lub moczowodów oraz dusznością, co świadczy o rozsiewie procesu nowotworowego.

Rak jajników może również objawiać się zespołami paranowotworowymi, do których należą:

  • rogowacenie łojotokowe – objaw Lesera-Trélata – nagły wysiew licznych brodawek starczych, często występujących ze świądem;
  • zespół Trousseau – niewyjaśnione, samoistne, nawracające lub wędrujące zdarzenia zakrzepowo-zatorowe.

>> Zobacz: CRP a rak. Jakie nowotwory korelują z podwyższonym CRP?

Wczesne objawy raka jajnika

Wiele kobiet nie odczuwa żadnych objawów raka jajnika i bywa on wykrywany przypadkowo. Z tego powodu kobiety, które w rodzinie mają krewnych z

powinny być szczególnie wyczulone na sygnały swojego ciała i wykonywać badania.

>> Jednym z badań pozwalających oszacować ryzyko raka jajnika jest Test ROMA. Badanie jest dostępne w ALAB laboratoria:

Badanie test ROMA banerek

Jeśli objawy są obecne, to we wczesnym stadium najczęściej występują niespecyficzne objawy raka jajnika, rzadko kojarzone z tą chorobą i są to:

  • bóle brzucha
  • dolegliwości żołądkowo-jelitowe.

Są to objawy szczególnie obecne u kobiet po menopauzie, ale jeśli nie mają one podłoża gastrycznego, powinny niepokoić w każdy wieku.

>> To może Cię zainteresować: Wodobrzusze przy raku jajnika, trzustki i innych narządów – przyczyny, objawy, leczenie

Co wskazuje na raka jajnika?

Badania wskazują, iż występowanie jednego z sześciu objawów

  1. ból brzucha,
  2. ból w miednicy,
  3. powiększenie obwodu brzucha,
  4. wzdęcia,
  5. trudności w jedzeniu,
  6. wczesne uczucie sytości

przez 12 dni w miesiącu lub dłużej, w ciągu ostatniego roku, cechuje czułość 56,7% dla raka jajnika we wczesnym stadium i 79,5% czułości dla raka jajnika w stadium zaawansowanym. Oznacza to, iż we wczesnym stadium raka wymienione objawy identyfikują ok. 57% pacjentek. W pozostałych przypadkach objawy nie występują lub mają inny charakter.

Natomiast specyficzność testu w przypadku powyższych objawów wynosi aż 90% u kobiet w wieku 50+ i 87% u kobiet poniżej 50 roku życia, co oznacza iż powyższe kryteria dobrze identyfikują pacjentki do dalszej diagnostyki w kierunku raka jajnika.

Pamiętaj:
Ból brzucha, wzdęcia, zaparcia, ból pleców, objawy ze strony układu moczowego mogą być objawami raka jajnika.

>> Badania laboratoryjne mogą być pomocne w określeniu predyspozycji genetycznych do nowotworów kobiecych. Pakiet takich badań znajdziesz w ALAB laboratoria:

Pakiet ryzyko raka piersi i jajników (2 badania) banerek

Objawy nowotworów macicy

Nowotwór macicy może umiejscawiać się w trzonie macicy lub dotyczyć szyjki macicy. Objawy obydwu nowotworów na pewnym etapie rozwoju choroby mogą być podobne.

Objawy raka szyjki macicy

Objawy raka szyjki macicy to najczęściej nieprawidłowa wydzielina z pochwy i/lub nietypowe krwawienia.

Mogą to być:

  • plamienia lub krwawienia pomiędzy miesiączkami,
  • pojawienie się krwawień u kobiet po menopauzie,
  • plamienia lub krwawienia po współżyciu lub po badaniu ginekologicznym,
  • dłuższe i bardziej obfite miesiączki,
  • obfite upławy,
  • bóle podbrzusza (mogą się nasilać w czasie współżycia).

Objawem raka szyjki macicy może być również dodatni wynik testu HPV.

Jak szybko rozwija się rak szyjki macicy?

Przyczyną raka szyjki macicy jest zakażenie wirusem HPV. Większość zakażeń tym wirusem organizm kobiety zwalcza samoistnie, jednak część z nich zapoczątkowuje proces nowotworzenia. Tempo wzrostu raka szyjki macicy jest powolne, nowotwór może rozwijać się latami. Jest to również okres, w którym nie występują żadne objawy, choroba rozwija się w sposób utajony. Jest to czas, w którym choroba jest w pełni do wyleczenia, dlatego tak ważna w tym przypadku jest profilaktyka, czyli regularna cytologia.

Pamiętaj:
Rak szyjki macicy może rozwijać się przez wiele lat nie dając żadnych objawów. Jedynym sposobem wczesnego jego wykrycia jest regularna cytologia.

Chorobę poprzedza infekcja wirusem HPV, dlatego od niedawna w profilaktyce tego nowotworu, jako pierwszy etap diagnostyczny rekomenduje się wykrywanie wirusa brodawczaka ludzkiego.

>> Taki pakiet badań jest dostępny w ALAB laboratoria:

Pakiet cytologia plynna (LBC) oraz wykrywanie DNA 14 wysokoonkogennych typow wirusa HPV banerek

Jakie są pierwsze objawy raka szyjki macicy?

Jeszcze raz należy podkreślić, iż rak szyjki macicy na początkowym etapie choroby nie powoduje żadnych dolegliwości; jedynym objawem choroby mogą być dodatnie testy – pozytywny wynik HPV oraz nieprawidłowa cytologia.

Pierwszymi objawami nowotworu, które mogą być oznaką wieloletniego rozwoju choroby mogą być:

  • plamienia,
  • uporczywe upławy.
  • dolegliwości bólowe w podbrzuszu nasilające się w czasie stosunku. 

Jakie upławy występują przy raku szyjki macicy?

W przypadku raka szyjki macicy upławy i wydzielina są wodniste lub podbarwione krwią. Mogą mieć nieprzyjemny zapach. Krew w upławach jest przyczyną występowania plamień.

Jakie są plamienia przy raku szyjki macicy?

Przy raku szyjki macicy możliwe są:

  • plamienia po współżyciu,
  • plamienia pomiędzy miesiączkami,
  • plamienia u kobiet po menopauzie.

>> Zobacz: Żółta wydzielina z pochwy (żółte upławy): możliwe przyczyny i leczenie

Objawy raka trzonu macicy

Rak trzonu macicy najczęściej manifestuje się nieregularnymi i obfitymi upławami (często z domieszką ropy lub krwi), plamieniami oraz krwawieniami. U kobiet przed menopauzą objawy te pojawiają się nieregularnie. Natomiast u kobiet po menopauzie szczególnie niepokojące są krwawienia występujące w terminie 6 miesięcy do nawet kilku lat po ustaniu miesiączki. Takie krwawienia mogą wskazywać zarówno na raka trzonu macicy, jak i na patologiczny rozrost błony śluzowej macicy (endometrium).

W zaawansowanym stadium raka trzonu macicy mogą pojawić się bóle w podbrzuszu i okolicy krzyżowej – powiększający się guz może dawać objawy związane z uciskiem na sąsiednie narządy.

>> Przeczytaj: Zapalenie jajników – objawy, przyczyny, diagnostyka i leczenie

Jakie są wczesne objawy raka trzonu macicy?

Wczesne objawy raka endometrium są raczej niespecyficzne, jednak występują stosunkowo często. Aż 90% kobiet obserwuje nieprawidłową wydzielinę z pochwy, a 80% niepokojące krwawienia. Pacjentki mogą również odczuwać ucisk lub pełność w miednicy.

Różnice między objawami nowotworów ginekologicznych – co świadczy o raku jajnika, a co o raku macicy?

Objawy nowotworów ginekologicznych – zarówno w przypadku raka jajnika jak i raka szyjki macicy – mogą być nieobecne w początkowych etapach choroby. Jeśli występują, w przypadku raka jajnika dominują dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego (bóle brzucha, wzdęcia, powiększenie obwodu brzucha, wczesne uczucie sytości po posiłku), natomiast w przypadku nowotworów macicy na plan pierwszy wysuwają się plamienia, upławy, nieprawidłowe krwawienia, wydzielina z pochwy. Może występować ból w podbrzuszu.

Objawy nowotworów ginekologicznych: FAQ – często zadawane pytania

Jakie są pierwsze objawy raka jajników?

Rak jajników często nie daje na początku żadnych objawów. Jeśli występują są to bóle brzucha, wzdęcia, zaparcia, bóle pleców lub objawy ze strony układu moczowego.

Gdzie boli przy nowotworze jajnika?

Nowotwór jajnika powoduje bóle brzucha lub ból pleców.

Jak sprawdzić czy ma się raka jajnika?

Stawianie diagnozy wymaga badań, takich jak USG (dopochwowe, jamy brzusznej), testów laboratoryjnych. Ostateczna diagnoza stawiana jest na podstawie badania histopatologicznego materiału tkankowego. Materiał ten pobiera się zazwyczaj podczas zabiegu chirurgicznego (np. laparoskopii lub otwartej operacji), podczas którego usuwa się guz lub jego fragmenty.

Jakie badanie z krwi wykrywa raka jajnika?

Badania z krwi pomocne w wykrywaniu raka jajnika to markery nowotworowe CA-125 i HE4. Największą wartość diagnostyczną obydwa markery mają w połączeniu w test ROMA.

Czy na USG widać raka jajnika?

Tak, na badaniu USG widać raka jajnika jest to często pierwsze badanie obrazowe wykorzystywane w diagnostyce i wstępnej ocenie podejrzanych zmian w jajnikach. USG nie różnicuje zmian złośliwych i niezłośliwych.

Czy cytologia wykrywa raka jajnika?

Nie, cytologia jest badaniem, które wykrywa tylko raka szyjki macicy.

Czy w raku jajnika jest podwyższone CRP?

CRP może być podwyższone w raku jajnika, ale nie jest to specyficzny dla tego nowotworu marker.

Co boli przy raku szyjki macicy?

Dolegliwości bólowe nie są specyficzne dla raka szyjki macicy. Pacjentka może odczuwać ból w podbrzuszu, nasilający się w czasie współżycia.

Badanie na raka szyjki macicy?

Badaniem w kierunku raka szyjki macicy jest cytologia płynna.

Badanie z krwi na raka szyjki macicy?

Nie ma badań z krwi potwierdzających raka szyjki macicy.


Piśmiennictwo:

  1. Roett MA, Evans P. Ovarian cancer: an overview. Am Fam Physician. 2009 Sep 15;80(6):609-16. PMID: 19817326.
  2. Doubeni CA, Doubeni AR., Myers AE, Diagnosis and Management of Ovarian Cancer,  Am Fam Physician. 2016;93(11):937-944
  3. https://wrzesien.ptgo.pl/te-objawy-ktore-moga-swiadczyc-ze-chorujesz-na-raka-jajnika/ (dostęp 04.07.2025)
  4. https://ginekologiawpolsce.pl/nowotworor-szyjki-macicy-mozna-go-uniknac/ (dostęp 04.07.2025)

Przepuklina pępkowa u dzieci i niemowląt – objawy i sposoby leczenia

Przepuklina pępkowa to jedna z najczęstszych wad wrodzonych u niemowląt i małych dzieci. Choć zwykle nie jest groźna, może budzić niepokój rodziców. W artykule wyjaśniamy, czym jest przepuklina pępkowa, jakie są jej objawy u noworodków, niemowląt i starszych dzieci, oraz kiedy wymaga leczenia operacyjnego. Dowiesz się również, czy przepuklina pępkowa może zniknąć samoistnie i jakie ćwiczenia mogą pomóc w jej zmniejszeniu.

Spis treści:

  1. Przepuklina pępkowa u dzieci – co to jest i kiedy występuje?
  2. Jak często występuje przepuklina pępkowa u dziecka?
  3. Objawy przepukliny pępkowej u dzieci
  4. Czy przepuklina pępkowa u dzieci jest groźna?
  5. Rozpoznanie przepukliny pępkowej u dziecka
  6. Jak leczyć przepuklinę pępkową u dziecka?
  7. Podsumowanie

Przepuklina pępkowa u dzieci – co to jest i kiedy występuje?

Przepuklina pępkowa to uwypuklenie otrzewnej i fragmentów jelita przez osłabione mięśnie brzucha w okolicy pępka. Powstaje w wyniku niezamknięcia się pierścienia pępkowego po odpadnięciu kikuta pępowiny. U większości dzieci przepuklina jest niewielka (1-2 cm) i nie powoduje żadnych dolegliwości. Występuje głównie u:

  • noworodków – szczególnie tych z niską masą urodzeniową,
  • wcześniaków – u których mięśnie brzucha są słabiej rozwinięte,
  • dzieci z niektórymi chorobami genetycznymi (np. zespółem Downa).

>> Sprawdź: Wady postawy u dzieci – rodzaje, przyczyny i leczenie

Jak często występuje przepuklina pępkowa u dziecka?

Przepuklina pępkowa dotyczy dużego odsetka niemowląt – nawet do 20% z nich – przy czym częściej występuje u:

  • dziewczynek niż u chłopców,
  • dzieci afroamerykańskich (nawet 25-30% przypadków),
  • noworodków z niską masą urodzeniową (poniżej 2500 g).

W większości przypadków przepuklina znika samoistnie do 5. roku życia, gdy mięśnie brzucha wzmacniają się wskutek nabycia zdolności do chodzenia, a tym samym naturalnego wzmacniania się mięśni.

>> Przeczytaj: Czym jest krzywica?

Pakiet małego dziecka (6 badań) banerek

Objawy przepukliny pępkowej u dzieci

Głównym objawem jest miękkie uwypuklenie w okolicy pępka, które może powiększać się podczas płaczu, kaszlu lub parcia. Rzadko zdarza się, że dochodzi do uwięźnięcia przepukliny, czyli „wejścia” części jelita wraz z pęczkiem naczyniowym do worka przepuklinowego.

Zazwyczaj towarzyszy temu silna płaczliwość, widoczny guzowaty twór w miejscu przepukliny i pogarszający się stan dziecka.

Jak wygląda przepuklina pępkowa u noworodka?

Ma postać małej, elastycznej wypukłości (zwykle 1-3 cm). Może być bardziej widoczna przy napinaniu mięśni brzucha. W znacznej większości przypadków nie boli i daje się łatwo odprowadzić palcem.

Przepuklina pępkowa u niemowlęcia

Najczęściej pojawia się w pierwszych tygodniach życia. Zazwyczaj nie wymaga interwencji chirurgicznej. Zmniejsza się samoistnie wraz z rozwojem mięśni brzucha.

Przepuklina pępkowa u wcześniaka

Występuje częściej niż u donoszonych noworodków. Może być proporcjonalnie większa ze względu na słabsze mięśnie brzucha. Wymaga obserwacji, ale rzadko prowadzi do powikłań.

Przepuklina pępkowa u kilkulatka

Utrzymywanie się przepukliny po 5. roku życia wskazuje na konieczność operacji. Jeśli przepuklina powiększa się lub boli, może wymagać pilnej konsultacji chirurgicznej.

>> Sprawdź: Przepuklina rozworu przełykowego – czym jest? Objawy, przyczyny, diagnostyka i leczenie

Czy przepuklina pępkowa u dzieci jest groźna?

W większości przypadków nie stanowi zagrożenia. Jednak w rzadkich sytuacjach może dojść do wspomnianego już uwięźnięcia przepukliny (gdy jelito zostanie uciśnięte, co prowadzi do niedrożności i martwicy), a także do zakażenia przepukliny (jeśli skóra nad nią ulegnie uszkodzeniu).

Rodzicu, koniecznie zwróć uwagę na objawy alarmowe:

>> Przeczytaj: Zaparcia u dziecka – praktyczne wskazówki dla rodziców

Rozpoznanie przepukliny pępkowej u dziecka

Diagnoza jest mało skomplikowana i w znacznej większości przypadków opiera się na: badaniu palpacyjnym (wyczuwalne miękkie uwypuklenie), USG jamy brzusznej (w wątpliwych przypadkach) oraz konsultacji chirurgicznej (jeśli przepuklina jest duża lub bolesna).

Pakiet małego dziecka rozszerzony (9 badań) banerek

Jak leczyć przepuklinę pępkową u dziecka?

Ćwiczenia na przepuklinę pępkową u dzieci

Ćwiczenia obejmują leżenie na brzuchu (wzmacnia mięśnie brzucha), delikatny masaż okolicy pępka (może przyspieszyć zamykanie się pierścienia) i unikanie długotrwałego płaczu (zmniejsza nacisk na przepuklinę).

Kiedy należy operować przepuklinę pępkową u dzieci?

Operacja jest konieczna, gdy:

  • przepuklina nie zniknie do 5. roku życia,
  • wystąpi uwięźnięcie lub niedrożność jelit,
  • przepuklina jest duża (powyżej 2 cm) i nie zmniejsza się.

Zabieg polega na zszyciu pierścienia pępkowego i trwa ok. 30 minut. Powrót do pełnej aktywności zajmuje 1-2 tygodnie.

>> Przeczytaj: Zaparcie czynnościowe – problem współczesnych czasów

Podsumowanie

Przepuklina pępkowa u dzieci to powszechne zjawisko, które w większości przypadków nie stanowi poważnego zagrożenia dla zdrowia. Większość zamyka się samoistnie do 5. roku życia. Kluczowa jest regularna obserwacja przez rodziców i pediatrę oraz ćwiczenia wzmacniające mięśnie brzucha. Główne wskazania do operacji to utrzymywanie się przepukliny po 5. roku życia, średnica pierścienia powyżej 2 cm oraz wystąpienie powikłań (uwięźnięcie, niedrożność).

Badania laboratoryjne mogą być pomocne w ocenie stanu zdrowia dziecka. Przykładowy Pakiet Małego Dziecka jest dostępny w ALAB Laboratoria.


Źródła

  1. Kaur M, Grandpierre V, Oltean I, Weir A, Nasr A. Predictors of spontaneous resolution of umbilical hernia in children. World J Pediatr Surg. 2021 Jun 22;4(3):e000287. doi: 10.1136/wjps-2021-000287. PMID: 36474973; PMCID: PMC9716974., https://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/PMC9716974 (dostęp: 03.07.2025).
  2. Troullioud Lucas AG, Bamarni S, Panda SK, et al. Pediatric Umbilical Hernia. [Updated 2023 Nov 18]. In: StatPearls [Internet]. Treasure Island (FL): StatPearls Publishing; 2025 Jan-. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK459294/ (dostęp: 03.07.2025).
  3. Gilleard O, Gee AS. Paediatric umbilical hernioplasty. Ann R Coll Surg Engl. 2008 Jul;90(5):426-7. doi: 10.1308/rcsann.2008.90.5.426. PMID: 18642419; PMCID: PMC2645756., https://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/PMC2645756 (dostęp: 03.07.2025).
  4. Zeng FTA, Gueye D, Ndoye NA, Mbaye PA, Iq-Lefqih O, Sagna A, Ngom G. Pediatric Umbilical Hernia: Is Repair with Continuous Suture Safe? J Indian Assoc Pediatr Surg. 2023 Jan-Feb;28(1):85. doi: 10.4103/jiaps.jiaps_152_22. Epub 2023 Jan 10. PMID: 36910299; PMCID: PMC9997591., https://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/PMC9997591 (dostęp: 03.07.2025).

Cukrzyca – objawy, przyczyny, diagnostyka i leczenie

Cukrzyca (łac. diabetes mellitius) to de facto określenie kilku chorób metabolicznych, których cechą wspólną jest stale podwyższone stężenie glukozy we krwi. Jaki są rodzaje cukrzycy? Dlaczego choroba może być groźna? Dlaczego musimy wykonywać badania profilaktyczne? Zapraszamy do lektury.

Spis treści:

  1. Co to jest cukrzyca?
  2. Typy i rodzaje cukrzycy. Przyczyny cukrzycy
  3. Jakie są objawy cukrzycy?
  4. Cukrzyca – możliwe powikłania. Objawy nieleczonej cukrzycy
  5. Cukrzyca – badania i diagnostyka
  6. Jak leczyć cukrzycę?
  7. Cukrzyca – często zadawane pytania (FAQ)
  8. Podsumowanie
Kluczowe informacje:
>> Klasyczne objawy cukrzycy – nadmierne oddawanie moczu, zwiększone pragnienie, obniżenie masy ciała – pojawiają się dopiero przy znacznie podwyższonym stężeniu glukozy we krwi.
>> Cukrzyca typu 1 może zaczynać się nagle, jest rozpoznawana na podstawie klasycznych objawów cukrzycy; czasami pierwszym objawem jest kwasica ketonowa.
>> Cukrzyca typu 2 przez wiele lat toczy się bezobjawowo, dlatego w tym typie cukrzycy wykonywanie badań przesiewowych jest kluczowe dla wczesnego jej rozpoznania.  

Co to jest cukrzyca?

Cukrzyca to grupa chorób metabolicznych, których wspólną cechą jest hiperglikemia, czyli podwyższony poziom glukozy. Wynika z defektu wydzielania insuliny lub defektu jej działania.

W ICD-10 cukrzyca oznaczona jest E10-E14. Najważniejsze postacie cukrzycy to:

  • E10 – Cukrzyca insulinozależna,
  • E11 – Cukrzyca insulinoniezależna,
  • E12 – Cukrzyca związana z niedożywieniem,
  • E13 – Inne określone postacie cukrzycy.

>> Zobacz: Im wcześniej, tym lepiej – jak nowoczesna diagnostyka i leki mogą zmienić przebieg cukrzycy

Cukrzyca – normy

Cukrzycę rozpoznaje się na podstawie pomiaru glukozy na czczo, czyli 8-14 godzin od ostatniego posiłku. Istnieje również pojęcie tzw. glikemii przygodnej, czyli oznaczenia glukozy w próbce krwi o dowolnej porze dnia, bez względu na czas, który upłynął od ostatniego posiłku.

  • Prawidłowa glikemia na czczo, czyli prawidłowy poziom glukozy to 70–99 mg/dl (3,9-5,5 mmol/l).
  • Prawidłowa glikemia przygodna – < 200 mg/dl (11,1 mmol/l).
  • Nieprawidłowa tolerancja glukozy – 100–125 mg/dl (5,6–6,9 mmol/l) – wskazanie do doustnego testu tolerancji glukozy.
  • Cukrzyca – ≥ 126 mg/dl (7,0 mmol/l) – dwukrotne potwierdzenie podwyższonego poziomu glukozy na czczo lub  ≥ 200 mg/dl (11,1 mmol/l) w glikemii przygodnej, jeśli występują objawy hiperglikemii: wzmożone pragnienie, wielomocz, osłabienie.

W rozpoznaniu cukrzycy stosuje się również oznaczanie hemoglobiny glikowanej. Cukrzycę można rozpoznać gdy jej poziom wynosi > 6,5%.

>> Badania laboratoryjne są pomocne w ocenie ryzyka cukrzycy. Pakiet Ryzyko Cukrzycy Rozszerzony jest dostępny w ALAB Laboratoria:

Pakiet ryzyko cukrzycy rozszerzony (4 badania) banerek

Jakie były kiedyś normy cukru we krwi?

Obecne normy dla glukozy obowiązują od 1999 roku, pomimo tego ciągle pojawiają się informacje, że normy dla glukozy zostały zmienione niedawno, aby można było przepisywać więcej leków przeciwcukrzycowych, oraz, że na świecie, np. w USA, te normy są wyższe.

Należy podkreślić, iż prawidłowy poziom glukozy na czczo, również przed 1999 rokiem, wynosił 70-99 mg/dl. To, co zmieniono, to wartości, powyżej których rozpoznaje się cukrzycę. Przed 1999 rokiem wartości od 100 do 139 były stanem przedcukrzycowym, cukrzyca zaczynała się od 140 mg/dl. Obecnie stan przedcukrzycowy to wartości od 100 do 125, cukrzycę rozpoznaje się powyżej 125 mg/dl.

>> Sprawdź też: Miód a cukrzyca

Dlaczego zmieniono normy cukru we krwi? Złożyły się na to dwa powody. Pierwszym była zmiana metody oznaczania glukozy. Stara metoda dawała wyniki wyższe o 20-30%, stąd poprzednia norma była ustalona w oparciu o takie – wyższe – wyniki. Poza tym badania wskazują, iż glukoza wyższa od wartości 125 mg/dl wiąże się z wieloma niekorzystnymi działaniami na organizm człowieka. Przewlekła hiperglikemia uszkadza narządy i tkanki, m.in. nerki, serce, układ nerwowy, narząd wzroku; niższe stężenie glukozy związane jest z mniejszym ryzykiem powikłań cukrzycy i jest bezpieczniejsze dla zdrowia.

Normy cukru na całym świecie są takie same, podobnie jak kryteria rozpoznawania cukrzycy.

Typy i rodzaje cukrzycy. Przyczyny cukrzycy

Cukrzyca to określenie grupy chorób metabolicznych, których wspólną cechą jest zbyt wysoki poziom glukozy. Istnieją jednak zasadnicze różnice w przyczynach rożnych postaci cukrzycy, dlatego choroba dzieli się na:

  • cukrzycę typu 1 – przyczyną tej postaci choroby jest autoimmunologiczna destrukcja komórek β trzustki.
  • cukrzycę typu 2 – podstawową przyczyną cukrzycy typu 2 jest styl życia, w tym brak aktywności fizycznej, niezdrowe nawyki żywieniowe prowadzące do nadwagi i otyłości.
  • hiperglikemię rozpoznaną w ciąży – cukrzycę w ciąży i cukrzycę ciążową.
  • inne typy cukrzycy.

Cukrzyca typu I

Cukrzyca typu 1 jest chorobą, w której nadmiar glukozy we krwi spowodowany jest zaburzeniami wydzielania insuliny, przez uszkodzone komórki trzustki. Cukrzyca typu 1 to choroba autoimmunizacyjna, w której układ immunologiczny chorego zaczyna niszczyć komórki trzustki produkujące insulinę. Efektem tego procesu jest zbyt wysoki poziom cukru we krwi oraz brak glukozy w komórkach.

Insulina jest hormonem umożliwiającym wnikanie glukozy do wnętrza komórek i jej wykorzystanie jako źródła energii. Brak insuliny to brak paliwa w komórkach i związane z tym objawy, np. utrata masy ciała. W związku z tym, iż cukrzyca typu 1 jest chorobą autoimmunizacyjną, we krwi pacjentów wykrywa się specyficzne przeciwciała przeciwko komórkom wysp trzustkowych. Są one istotnym biomarkerem obecności choroby.

>> Więcej o cukrzycy typu 1 przeczytasz w artykule: Cukrzyca typu I

Jedną z klinicznych postaci cukrzycy typu 1 jest cukrzyca typu LADA, która – inaczej niż postać klasyczna – rozwija się u osób dorosłych, po 30 r.ż. W tej postaci choroby również obecne są charakterystyczne przeciwciała.

Cukrzyca typu II

Cukrzyca typu II  to choroba cywilizacyjna, której główną przyczyną jest niezdrowy tryb życia. Nadwaga, otyłość, brak aktywności fizycznej stopniowo prowadzą do utraty zdolności komórek β trzustki do prawidłowego wydzielania insuliny.

W hiperglikemii związanej z cukrzycą typu 2 organizm początkowo próbuje sobie poradzić i „zagospodarować” nadwyżki cukru. Trzustka wydziela więcej insuliny, do komórek napływa więcej glukozy. Z czasem komórki zaczynają się bronić przed namiarem cukru, potrzebna jest coraz większa ilość insuliny aby glukoza była usuwana z krążenia. Powstaje insulinooporność, stan przedcukrzycowy i – jeśli nie zareagujemy w porę – rozwinie się cukrzyca.

>> Sprawdź: Insulinooporność – wstęp do stanu przedcukrzycowego i cukrzycy typu 2

Hiperglikemia rozpoznana w ciąży – cukrzyca w ciąży i cukrzyca ciążowa

Hiperglikemia w ciąży niesie za sobą wystąpienie niepożądanych konsekwencji zarówno u matki, jak i u dziecka; poza tym przebycie cukrzycy w ciąży jest czynnikiem sprzyjającym rozwojowi jawnej cukrzycy.   

Dlatego wszystkie kobiety ciężarne są diagnozowane pod kątem zaburzeń tolerancji glukozy jak najszybciej po rozpoznaniu ciąży. Przy pierwszej wizycie u lekarza pacjentka będzie miała zlecone badanie glikemii na czczo lub doustny test tolerancji glukozy. Jeśli pierwszy wynik jest prawidłowy, badanie jest powtarzane pomiędzy 24. a 28. tygodniem ciąży, lub jeśli wystąpią objawy sugerujące cukrzycę.

Cukrzyca w ciąży jest rozpoznawana, jeśli:

  • glikemia na czczo ≥ 126 mg/dl (7,0 mmol/l)
  • glikemia w drugiej godzinie OGTT ≥ 200 mg/dl (11,1 mmol/l).

Poziom glukozy u większości kobiet po urodzeniu dziecka wraca do stanów prawidłowych. Jednak ponieważ cukrzyca w ciąży sprzyja zachorowaniu na cukrzycę w dalszych latach życia, u kobiet, które rozwinęły zaburzenia tolerancji glukozy w ciąży, w okresie 6-12. tygodni po porodzie zalecany jest doustny test tolerancji glukozy i badanie glikemii na czczo raz w roku.

Inne typy cukrzycy

Grupa chorób, do których należą inne, specyficzne typy cukrzycy, to zaburzenia tolerancji glukozy spowodowane m.in. przez czynniki genetyczne, leki, wirusy, zaburzenia funkcjonowania gruczołów dokrewnych.

  • Defekty genetyczne czynności komórek β – powodowane mutacją pojedynczego genu (tzw. cukrzyca monogenowa), efektem mutacji jest defekt wydzielania insuliny. Najczęstsze z nich to cukrzyca MODY. Diagnoza cukrzycy monogenowej stawiana jest na podstawie badania genetycznego.
  • Genetyczne defekty działania insuliny – efektem mutacji genetycznych jest nieprawidłowa aktywność tego hormonu. Do tej grupy chorób należą rzadkie schorzenia, takie jak: zespół Rabsona-Mendenhalla, choroba Donahue (leprechaunizm), insulinooporność typu A (defekt genetyczny receptora insulinowego).
  • Choroby zewnątrzwydzielniczej części trzustki – zaburzenia wydzielania insuliny spowodowane są przez zaburzenia pracy zmienionych chorobowo wysp trzustkowych, w przebiegu takich schorzeń jak: zapalenie trzustki, uraz trzustki, rak trzustki, mukowiscydoza, hemochromatoza.

Cukrzyca związana z mukowiscydozą (Cystic Fibrosis-Related Diabetes – CFRD) stanowi najczęstsze schorzenie współistniejące z tą chorobą. Występuje u 20% nastolatków i ok. 50% dorosłych chorych na mukowiscydozę. Rozwija się powoli i zwykle bezobjawowo przez wiele lat.

Jakie są objawy cukrzycy?

Klasyczne objawy cukrzycy to:

  • zwiększone/nadmierne pragnienie,
  • nasilona diureza, czyli zwiększone oddawanie moczu,
  • nykturia – nocne oddawanie moczu,
  • spadek masy ciała,
  • osłabienie.

Cukrzyca zwiększa również skłonność do infekcji. Należy podkreślić, iż powyższe objawy pojawiają się przy znacznie podwyższonym poziomie glukozy we krwi. W przypadku cukrzycy typu 2 bezobjawowy okres choroby może trwać bardzo wiele lat.

Objawy, które powinny skłonić do pogłębienia diagnostyki w kierunku cukrzycy to również:

  • pogorszenie wzroku,
  • świąd skóry,
  • bakteryjne lub grzybicze zakażenia skóry,
  • grzybica pochwy,
  • nawrotowe zapalenia dróg moczowych,
  • bóle kończyn dolnych.

W sprawdzeniu, czy jesteś w grupie ryzyka cukrzycy, mogą przydać się badania laboratoryjne. W ALAB Laboratoria dostępny jest Pakiet Ryzyko Cukrzycy:

pakiet ryzyko cukrzycy (2 badania) banerek

Pierwsze objawy cukrzycy

Większość chorych z cukrzycą typu 2 przez wiele lat choroby nie ma żadnych objawów hiperglikemii. Choroba występuje jako cukrzyca utajona, często wykrywana przypadkowo w badaniach przesiewowych. Dlatego pierwszymi symptomami choroby bywają jej powikłania, takie jak zaburzenia wzroku, bóle nóg, stany zapalne w okolicach narządów płciowych, ropne zmiany na skórze.

Jednym z pierwszych objawów cukrzycy może być również świąd uogólniony. Zdarza się, że to właśnie poszukiwanie przyczyn świądu przyczynia się do rozpoznania cukrzycy.

W przypadku cukrzycy typu 1 początek choroby może być nagły i wystąpić jako kwasica i śpiączka ketonowa.

>> Sprawdź: Śpiączka cukrzycowa: objawy, rodzaje, przyczyny i pierwsza pomoc

Skórne objawy cukrzycy

Zmiany skórne i skórne objawy cukrzycy to:

  • rogowacenie ciemne (acanthosis nigricans), czyli brunatne przebarwienia i brodawkowaty rozrost naskórka, widoczne w okolicy zgięć łokci, pachwinach, pachach i karku. Zmiany są często zlokalizowane na szyi, dając tzw. objaw brudnej szyi,
  • kępki żółte wysiewne (xanthoma eruptivum), czyli skupiska grudek o żółtym zabarwieniu, widoczne w okolicy pośladków, ud, ramion, pleców i klatki piersiowej,
  • infekcje skóry,
  • świąd skóry, który może być uogólniony lub lokalizować się w okolicach narządów moczowo-płciowych (jest spowodowany zmianami zapalnymi, infekcjami).

Infekcje skórne u chorych na cukrzycę to zakażenia bakteryjne i grzybicze. Zakażenia bakteryjne mogą mieć postać czyraków – spowodowanych zakażeniem gronkowcem – lub róży (zakażenia paciorkowcowego).

Zakażenia grzybicze – u znacznej liczby pacjentów z cukrzycą obserwuje się grzybicę stóp, przyjmującą postać zmian pomiędzy palcami lub grzybicy paznokci. Drożdżaki pojawiają się również w zagłębieniach skóry, takich jak pachy, pachwiny, pępek, pomiędzy pośladkami oraz pod piersiami. Mogą być widoczne również w kącikach ust i błonach śluzowych jamy ustnej.

U pacjentów chorych na cukrzycę łatwo dochodzi do urazów, skaleczeń i owrzodzeń, a gojenie się ran jest utrudnione.

Cukrzyca a wzrok

Utrata ostrości wzroku może być jednym z pierwszych objawów cukrzycy, co jest pokłosiem osmotycznego działania glukozy w soczewce oka, czyli jej zdolności do przyciągania wody.

Efektem tych mechanizmów są:

  • obrzęk,
  • zmiana kształtu soczewki oka,
  • brak możliwości prawidłowego skupiania obrazu i niewyraźnego widzenia.

Upośledzenie wzroku jest z kolei późnym powikłaniem cukrzycy; może prowadzić nawet do jego całkowitej utraty.

Cukrzyca a zaburzenia erekcji

Zaburzenia erekcji są częstym objawem występującym w cukrzycy. Badania pokazują, iż objaw pojawia się u:

  • 55% chorych z cukrzycą t.1 średnio po 9 latach od postawienia diagnozy,
  • 72% w cukrzycy t.2 średni już po 3 latach od rozpoznania choroby.

Pojawienie się tego symptomu koreluje z wiekiem i występowaniem późnych powikłań.

Pakiet zaburzenia erekcji – kompleksowy (12 badań) banerek

>> Zobacz: Badania laboratoryjne w diagnostyce niepłodności

Cukrzyca – możliwe powikłania. Objawy nieleczonej cukrzycy

Przewlekła hiperglikemia i nieleczona cukrzyca to stan, w którym dochodzi do uszkodzeń układu sercowo-naczyniowego, nerek, nerwów i narządu wzroku. Późne powikłania cukrzycy to:

  • retinopatia cukrzycowa – uszkodzenie siatkówki oka, prowadzące do upośledzenia wzroku, a nawet do ślepoty.
  • nefropatia cukrzycowa – zwiększone wydalanie albumin z moczem, upośledzenie czynności wydalniczej nerek, niewydolność nerek.
  • neuropatia cukrzycowa – uszkodzenia nerwów obwodowych, prowadzące do zaburzeń czucia, zaburzeń odczuwania bólu, problemów ze strony przewodu pokarmowego i układu sercowo-naczyniowego.
  • stopa cukrzycowa – uszkodzenia nerwów i naczyń krwionośnych kończyn dolnych i stóp, zwiększają ryzyko owrzodzeń, zakażeń i niegojących się zmian skórnych, mogących prowadzić nawet do amputacji.
  • choroby układu krążenia – pacjenci z nieleczoną cukrzycą mają dużo wyższe ryzyko powstawania miażdżycy i jej powikłań: zawału serca, udaru mózgu.

Objawem nieleczonej cukrzycy są również kępki żółte – skupiska licznych grudek, które mogą pojawiać się nagle na skórze pojawiać się na skórze pośladków, tułowia, ud i kończyn górnych.

>> Przeczytaj: Objawy hipercholesterolemii rodzinnej

Objawy cukrzycy rano. Co powoduje wysoki cukier rano?

Zarówno w cukrzycy typu 1, jak i w cukrzycy typu 2, u około połowy pacjentów występuje tzw. zjawisko brzasku (efekt brzasku), czyli wczesnoporanna hiperglikemia – wzrost stężenia glukozy we krwi i/lub zwiększone zapotrzebowanie na insulinę.

Jakie mogą być objawy cukrzycy zaraz po przebudzeniu? Efektem porannego podwyższenia poziomu glukozy jest m.in:

  • poranne zmęczenie, pomimo przespanej nocy,
  • wzmożone pragnienie i suchość w ustach,
  • głód.

Efekt brzasku jest czynnikiem utrudniającym wyrównanie glikemii i wymaga korekty dawek insuliny. Dlatego jego rozpoznanie nie opiera się na obserwacji objawów, wymaga oznaczania poziomu glukozy w godzinach wczesnoporannych.

>> Zobacz: Cukrzyca u dzieci i młodzieży

Cukrzyca – badania i diagnostyka

Diagnostyka cukrzycy opiera się na oznaczeniu poziomu glukozy i hemoglobiny glikowanej. Ponieważ cukrzyca typu 2 przez wiele lat rozwija się jako cukrzyca utajona, nie dająca żadnych objawów, jedynym sposobem jej wykrycia są badania laboratoryjne. Dlatego konieczne jest wykonywanie badań przesiewowych u każdej osoby zdrowej raz w roku.

Szczególnie ważne jest to u osób z grup ryzyka, do których należą:

  • niska aktywność fizyczna,
  • nadwaga lub otyłość: BMI ≥ 25,
  • przebyta cukrzyca ciążowa,
  • urodzenie dziecka o masie ciała > 4 kg.

Ponadto jest to ważne dla osób z cukrzycą występującą w rodzinie lub pacjentów, u których w poprzednim badaniu stwierdzono stan przedcukrzycowy.

Coroczne badania glukozy na czczo obejmują także osoby z:

W przypadku cukrzycy typu 1 wykonuje się również oznaczenia obecności przeciwciał:

Jak leczyć cukrzycę?

Leczenie cukrzycy zależy do typu choroby, stanu zaawansowania i istniejących powikłań. Opiera się na farmakoterapii, odpowiedniej diecie oraz monitorowaniu stanu zdrowia pacjenta. Elementy wspierające leczenie cukrzycy to odpowiednia edukacja, aktywność fizyczna, terapia behawioralna.

  • Farmakoterapia

Cukrzyca typu 1 wymaga podawania insuliny. W cukrzycy typu 2 stosuje się kilka grup leków, w tym: metforminę i nowoczesne leki przeciwcukrzycowe – analogi GLP1. Dwie ostatnie grupy leków wymagają monitorowania niektórych parametrów laboratoryjnych, ponieważ są obarczone działaniami niepożądanymi.

>> To może Cię zainteresować: Leki na odchudzanie i cukrzycę: badania, bezpieczeństwo stosowania, monitoring

  • Dieta

Dieta cukrzycowa jest bardzo ważnym elementem terapii. Jej podstawowe zasady to ograniczenie cukrów prostych, dostarczanie węglowodanów złożonych, ograniczenie tłustych mięs i wędlin; źródłem białka powinny być chude mięsa i niskotłuszczowe produkty mleczne, rośliny strączkowe i ryby. Należy również wybierać produkty z niskim indeksem glikemicznym.

>> Przeczytaj też o zasadach diety w insulinooporności: Insulinooporność a dieta

  • Monitorowanie stanu zdrowia pacjenta z cukrzycą

Cukrzyca to groźna choroba, która – jeśli jest niewłaściwie kontrolowana – może dawać liczne powikłania. Dlatego osoby z tą chorobą powinny monitorować szereg parametrów laboratoryjnych.

Cukrzyca badaniaJak często wykonywać
HbA1cRaz w roku, częściej w przypadku problemów z utrzymaniem normoglikemii
LipidogramRaz w roku, częściej w przypadku obecności dyslipidemii
AlbuminuriaRaz w roku
Badanie ogólne moczuRaz w roku
Kreatynina w surowicyRaz w roku, co 6 miesięcy u osób z podwyższonym poziomem kreatyniny
Sód, potas, wapń, fosforCo 6 miesięcy u osób z podwyższonym poziomem kreatyniny

Cukrzyca – często zadawane pytania (FAQ)

Czy zawroty głowy występują w cukrzycy?

Tak, zawroty głowy mogą być objawem cukrzycy, zarówno w przypadku zbyt wysokiego (hiperglikemia), jak i zbyt niskiego (hipoglikemia) poziomu cukru we krwi.

Czy przy cukrzycy chce się spać?

Tak, senność w ciągu dnia i cukrzyca to częste połączenie. Pacjenci odczuwają senność zwłaszcza po posiłkach.

Czy przy cukrzycy się chudnie?

Tak, utrata masy ciała może być objawem cukrzycy typu 1.

Jak się czuje cukrzyk rano?

Pacjenci, u których występuje efekt brzasku mogą odczuwać zmęczenie – pomimo przespanej nocy – nadmierne pragnienie i głód.

Czy cukrzyca może się cofnąć?

W cukrzycy możliwy jest powrót poziomu glukozy do stanu prawidłowego lub do stanu przedcukrzycowego. Natomiast powikłania cukrzycy są nieodwracalne.

Czy od słodyczy można mieć cukrzycę?

Jedzenie słodyczy nie jest przyczyną cukrzycy. Jednak zbyt duża podaż węglowodanów jest jednym z czynników wywołujących nadwagę i otyłość, które przyczyniają się do powstawania cukrzycy typu 2.

Co boli przy cukrzycy?

Dolegliwości bólowe w cukrzycy mogą być związane z uszkodzeniem nerwów obwodowych, bólem, drętwieniem, pieczeniem rąk i nóg. Poza mogą występować bóle głowy, bóle w klatce piersiowej związane z chorobą serca, dolegliwości spowodowane stopą cukrzycową.

Czy jedzenie słodyczy powoduje cukrzycę typu 1?

Nie. Cukrzyca typu 1 jest chorobą autoimmunologiczną.

Ile wynosi cukier przy cukrzycy typu 2

W cukrzycy typu 2 poziom cukru we krwi na czczo zazwyczaj przekracza 126 mg/dl (7,0 mmol/l), a poziom cukru po posiłku często jest równy lub przekracza 200 mg/dl.

Jakie wyniki świadczą o cukrzycy? Jaki poziom cukru to cukrzyca?

Cukrzyca zaczyna się od następujących wartości:
>> glikemia przygodna ≥ 200 mg/dl (≥ 11,1 mmol/l) – jeśli są objawy hiperglikemii,
>> dwukrotnie glikemia na czczo ≥ 126 mg/dl (≥ 7,0 mmol/l),
>> glikemia w 120. minucie doustnego testu nietolerancji glukozy  ≥ 200 mg/ dl (≥ 11,1 mmol/l),
>> wartość hemoglobiny glikowanej –  HbA1c ≥ 6,5% (≥ 48 mmol/mol).

Jaka jest norma cukru w wieku 65 lat?

Normy cukru, czyli wartości referencyjne dla glukozy, są takie same dla każdego wieku. Zatem prawidłowa glukoza na czczo w wieku 65 lat również wynosi 70- 99 mg/dl (3,9-5,5 mmol/).

Czy cukier 200 to już cukrzyca?

Tak. Taki wynik może oznaczać cukrzycę.

Jaki jest niepokojący cukier na czczo?

Niepokojący jest wynik > 99 mg/dl, który może świadczyć o stanie przedcukrzycowym.

Przy jakim poziomie cukru trzeba brać leki?

Jest to sprawa indywidualna, zależna do wielu czynników, np. masy ciała, stylu życia i chorób współistniejących.

Czy cukrzyca jest dziedziczna?

Czynniki genetyczne odgrywają pewną rolę w zachorowaniu na cukrzycę, zwłaszcza typu 1. W cukrzycy typu 2 odgrywają dużo mniejszą rolę. Ryzyko zachorowania na cukrzycę jest większe, jeśli choroba występuje w rodzinie.

Czy cukier z palca jest wiarygodny?

Pomiar glukozy z palca jest narzędziem wiarygodnym w codziennej kontroli glikemii. Natomiast w celu rozpoznania cukrzycy konieczne są badania wykonane z krwi żylnej.

Co uszkadza cukrzyca?

Cukrzyca uszkadza wiele narządów i tkanek, w tym: nerki, serce, wzrok, naczynia krwionośne i układ nerwowy – nerwy obwodowe. Podwyższony poziom glukozy uszkadza również białka, w tym kolagen, przyczyniają się do przyspieszenia starzenia organizmu, w tym skóry.

Jak wygląda mocz przy cukrzycy? Jaki kolor ma mocz cukrzyka?

Mocz osoby chorej na cukrzycę może się zmieniać wraz z rozwojem choroby, jedynym pewnym sposobem stwierdzenia obecności cukru w moczu jest badanie laboratoryjne. Jeśli cukrzyca jest wyrównana kolor pozostaje niezmieniony. W fazie wzmożonego pragnienia i przyjmowania większej ilości płynów może być jasny i przezroczysty. Może również mętnieć, a w fazie nefropatii – choroby nerek – przy wydalaniu większych ilości białka mieć tendencję do pienienia.

Po czym poznać, że mam cukrzycę? Po czym poznać, że jest wysoki cukier?

Klasyczne objawy cukrzycy pojawiają się przy bardzo wysokich poziomach glukozy, najpewniejszym i najlepszym sposobem stwierdzenia wysokiego cukru jest oznaczanie go we krwi, czyli badania przesiewowe.

Podsumowanie

  • Cukrzyca to grupa chorób metabolicznych charakteryzujących się stale podwyższonym stężeniem glukozy we krwi. Cukrzycę rozpoznaje się, gdy glikemia na czczo wynosi ≥126 mg/dl (7,0 mmol/l) lub hemoglobina glikowana (HbA1c) wynosi >6,5%.
  • Cukrzyca typu 1 to choroba autoimmunologiczna, w której układ odpornościowy niszczy komórki trzustki produkujące insulinę. Cukrzyca typu 2 to choroba cywilizacyjna, której główną przyczyną jest niezdrowy styl życia prowadzący do insulinooporności i dysfunkcji trzustki.
  • Poważne powikłania cukrzycy to retinopatia, nefropatia, neuropatia, stopa cukrzycowa oraz choroby układu krążenia.
  • Klasyczne objawy cukrzycy obejmują wzmożone pragnienie, wielomocz, spadek masy ciała i osłabienie.
  • Cukrzyca typu 2 często rozwija się bezobjawowo przez wiele lat, a jej pierwszymi symptomami mogą być powikłania. Dlatego diagnostyka poprzez coroczne badania przesiewowe jest kluczowa dla wykrycia cukrzycy, zwłaszcza typu 2.

Piśmiennictwo

1. Zalecenia kliniczne dotycz ce postępowania u osób z cukrzycą 2024. Stanowisko Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego. Current Topics in Diabetes 2023 | Curr Top Diabetes, 2023; 4 (3-4)

2. Peng F, Li X, Xiao F, Zhao R, Sun Z. Circadian clock, diurnal glucose metabolic rhythm, and dawn phenomenon. Trends Neurosci. 2022 Jun;45(6):471-482. doi: 10.1016/j.tins.2022.03.010. Epub 2022 Apr 21. PMID: 35466006; PMCID: PMC9117496.

3. https://podyplomie.pl/wiedza/wielka-interna/246,zaburzenia-seksualne-u-chorych-na-cukrzyce (dostęp: 21.07.2025).

4. https://podyplomie.pl/wiedza/wielka-interna/237,obraz-kliniczny-cukrzycy (dostęp: 21.07.2025).

5. https://www.mp.pl/interna/table/016_8677 (dostęp: 21.07.2025).

6. Rybicka M, Krysiak R, Okopień B. The dawn phenomenon and the Somogyi effect – two phenomena of morning hyperglycaemia. Endokrynol Pol. 2011;62(3):276-84.

7. Taylor R.; Type 2 Diabetes: Etiology and reversibility. Diabetes Care 1 April 2013; 36 (4): 1047–1055. https://doi.org/10.2337/dc12-1805

8. Lean, Michael EJ et al., Primary care-led weight management for remission of type 2 diabetes (DiRECT): an open-label, cluster-randomised trial, The Lancet, Volume 391, Issue 10120, 541 – 551

9. World Health Organization. (‎1999)‎. Definition, diagnosis and classification of diabetes mellitus and its complications : report of a WHO consultation. Part 1, Diagnosis and classification of diabetes mellitus. World Health Organization. https://iris.who.int/handle/10665/66040

Wstrząs septyczny – czym jest i jak się objawia? Przyczyny, rozpoznanie, leczenie

Wstrząs septyczny to stan bezpośredniego zagrożenia życia, będący najcięższą postacią sepsy. Charakteryzuje się gwałtowną, reakcją organizmu na zakażenie, prowadzącą do niewydolności narządów i spadku ciśnienia krwi. W artykule omówimy przyczyny, objawy, fazy rozwoju, metody rozpoznania oraz współczesne standardy leczenia wstrząsu septycznego. Dowiesz się również, jakie są rokowania i szanse na przeżycie. Jeśli chcesz zrozumieć, jak rozpoznać ten groźny stan i jak można go leczyć – czytaj dalej!

Spis treści:

  1. Czym jest wstrząs septyczny?
  2. Przyczyny wstrząsu septycznego
  3. Wstrząs septyczny – objawy
  4. Jak rozpoznać wstrząs septyczny? Badania
  5. Leczenie wstrząsu septycznego
  6. Wstrząs septyczny – rokowania

Czym jest wstrząs septyczny?

Wstrząs septyczny to zaawansowana faza sepsy, w której dochodzi do głębokich zaburzeń hemodynamicznych, prowadzących do niewydolności wielonarządowej. Definiuje się go jako sepsę połączoną z utrzymującym się spadkiem ciśnienia tętniczego (< 65 mmHg), pomimo odpowiedniego wypełnienia łożyska naczyniowego, oraz koniecznością stosowania leków obkurczających naczynia (wazopresorów), takich jak noradrenalina.

Innymi słowy, we wstrząsie dochodzi do dysproporcji między zapotrzebowaniem na tlen, a możliwością jego dostarczania do komórek, co prowadzi do postępujących uszkodzeń.

Jest to stan krytyczny, wymagający natychmiastowej interwencji medycznej, ponieważ nieleczony prowadzi do śmierci w ciągu kilku godzin lub dni. Wstrząs septyczny wynika z nadmiernej reakcji układu immunologicznego na infekcję, co prowadzi do masywnego uwalniania cytokin prozapalnych, uszkodzenia śródbłonka naczyń i zaburzeń krzepnięcia.

Morfologia banerek

Przyczyny wstrząsu septycznego

Główną przyczyną wstrząsu septycznego jest zakażenie wywołane przez bakterie (np. Staphylococcus aureus, Escherichia coli), rzadziej przez wirusy, grzyby lub pasożyty. Najczęstsze źródła infekcji prowadzące do sepsy i wstrząsu to: zakażenia układu oddechowego (np. zapalenie płuc), zakażenia układu moczowego (np. odmiedniczkowe zapalenie nerek), zakażenia w obrębie jamy brzusznej (np. zapalenie otrzewnej), zakażenia skóry i tkanek miękkich (np. martwicze zapalenie powięzi), zakażenia ośrodkowego układu nerwowego (zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych).

>> Przeczytaj: Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych u dzieci

Czynniki ryzyka rozwoju wstrząsu septycznego obejmują:

  • osłabioną odporność (np. u pacjentów z cukrzycą, nowotworami, po chemioterapii, po przeszczepieniu narządów, z wrodzonymi i nabytymi niedoborami odporności),
  • wiek: zaawansowany lub wcześniactwo,
  • długotrwałą hospitalizację i stosowanie cewników naczyniowych,
  • rozległe oparzenia lub urazy.

>> Sprawdź: Cukrzyca typu 2 (insulinoniezależna)- objawy, przyczyny, badania i leczenie

Wstrząs septyczny – objawy

Objawy wstrząsu septycznego są wynikiem niewydolności krążenia i narządów. Należą do nich:

  • spadek ciśnienia tętniczego (hipotensja oporna na płynoterapię),
  • tachykardia (przyspieszone tętno),
  • zaburzenia świadomości (splątanie, pobudzenie lub śpiączka),
  • oliguria (zmniejszona ilość oddawanego moczu),
  • duszność i przyspieszony oddech,
  • zimna, blada lub marmurkowata skóra; niekiedy ciepła, zaczerwieniona (tzw. „ciepły” wstrząs),
  • gorączka lub hipotermia.

>> Zobacz: Niskie ciśnienie: objawy, przyczyny. Czym grozi i kiedy wymaga leczenia?

Ile trwa wstrząs septyczny?

Czas trwania wstrząsu septycznego zależy od szybkości wdrożenia leczenia. Bez interwencji medycznej prowadzi do śmierci w ciągu kilku- kilkunastu godzin. Przy odpowiedniej terapii stan pacjenta może się stabilizować w ciągu kilku dni, ale pełna regeneracja organizmu trwa tygodnie lub miesiące.

Badanie CRP - (białko C-reaktywne) banerek

Fazy wstrząsu septycznego

Wstrząs przebiega w kilku głównych fazach; bardzo ważna jest wczesna identyfikacja stanu zagrożenia życia i wdrożenie leczenia na jak najwcześniejszym etapie:

  1. Faza wczesna (hiperdynamiczna) – zwiększona częstość akcji serca, rozszerzenie naczyń, gorączka;
  2. Faza późna (hipodynamiczna) – spadek ciśnienia, niewydolność narządów, zaburzenia krzepnięcia;
  3. Faza nieodwracalna – martwica tkanek, całkowita niewydolność wielonarządowa.

>> To może Cię zainteresować: Martwica – jak do niej dochodzi? Objawy, przyczyny, rodzaje martwicy tkanek

Jak rozpoznać wstrząs septyczny? Badania

Rozpoznanie opiera się na szczegółowym badaniu klinicznym i badaniach dodatkowych (ujęte w kryteriach Sepsis-3):

  • obecność zakażenia,
  • występowanie dysfunkcji narządowej (np. wzrost stężenia mleczanów > 2 mmol/l),
  • hipotensja wymagająca leków podnoszących ciśnienie krwi,
  • badania laboratoryjne i obrazowe:
    • morfologia krwi (leukocytoza lub leukopenia),
    • markery stanu zapalnego: CRP (może być niskie w początkowej fazie!)
    • prokalcytonina (rośnie wcześnie, w znacznej większości przypadków bardzo wysoka),
    • posiewy próbek biologicznych (np. krwi i moczu – identyfikacja patogenu),
    • gazometria krwi tętniczej (kwasica metaboliczna),
    • USG, RTG, TK (lokalizacja ogniska infekcji).
Warto wiedzieć:
Absolutną podstawą, konieczną do wczesnej identyfikacji pacjenta w stanie zagrożenia życia, jest badanie podmiotowe i przedmiotowe – nie zastąpi go żadne badanie laboratoryjne i obrazowe. Jeśli podejrzewasz wstrząs u danej osoby – nie zwlekaj, dzwoń na 112. Tu liczy się każda godzina.
Badanie prokalcytoniny (PCT) banerek

Leczenie wstrząsu septycznego

Terapia jest złożona, wielokierunkowa i ma na celu eliminację zakażenia (antybiotyki o szerokim spektrum, ewentualnie opracowanie chirurgiczne ogniska zakażenia – jeśli konieczne i możliwe), stabilizację hemodynamiczną (płynoterapia, wazopresory – noradrenalina), wsparcie narządowe (tlenoterapia, dializa, wentylacja mechaniczna) i leczenie objawowe.

Jak długo trwa leczenie wstrząsu septycznego?

Leczenie szpitalne trwa zwykle 2-4 tygodnie, ale rehabilitacja i powrót do zdrowia mogą zająć miesiące. Wiele zależy od tego, czy są obecne powikłania narządowe i od stopnia ich ciężkości.

>> Przeczytaj: Sepsa u dziecka – poważne zagrożenie dla malucha

Wstrząs septyczny – rokowania

Śmiertelność jest zróżnicowana, jednak wysoka – szacunkowo wynosi od 10 do 50%, w zależności od szybkości wdrożenia leczenia, stanu pacjenta i chorób współistniejących.

Czy można przeżyć wstrząs septyczny?

Tak, ale wymaga to natychmiastowej interwencji medycznej. Według danych naukowych wczesne podanie antybiotyków i leczenie podtrzymujące istotnie zwiększają szanse przeżycia.


Źródła

  1. Singer M, Deutschman CS, Seymour CW, Shankar-Hari M, Annane D, Bauer M, Bellomo R, Bernard GR, Chiche JD, Coopersmith CM, Hotchkiss RS, Levy MM, Marshall JC, Martin GS, Opal SM, Rubenfeld GD, van der Poll T, Vincent JL, Angus DC. The Third International Consensus Definitions for Sepsis and Septic Shock (Sepsis-3). JAMA. 2016 Feb 23;315(8):801-10. doi: 10.1001/jama.2016.0287. PMID: 26903338; PMCID: PMC4968574., https://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/PMC4968574 (dostęp: 02.07.2025).
  2. Rhodes A, Evans LE, Alhazzani W, Levy MM, Antonelli M, Ferrer R, Kumar A, Sevransky JE, Sprung CL, Nunnally ME, Rochwerg B, Rubenfeld GD, Angus DC, Annane D, Beale RJ, Bellinghan GJ, Bernard GR, Chiche JD, Coopersmith C, De Backer DP, French CJ, Fujishima S, Gerlach H, Hidalgo JL, Hollenberg SM, Jones AE, Karnad DR, Kleinpell RM, Koh Y, Lisboa TC, Machado FR, Marini JJ, Marshall JC, Mazuski JE, McIntyre LA, McLean AS, Mehta S, Moreno RP, Myburgh J, Navalesi P, Nishida O, Osborn TM, Perner A, Plunkett CM, Ranieri M, Schorr CA, Seckel MA, Seymour CW, Shieh L, Shukri KA, Simpson SQ, Singer M, Thompson BT, Townsend SR, Van der Poll T, Vincent JL, Wiersinga WJ, Zimmerman JL, Dellinger RP. Surviving Sepsis Campaign: International Guidelines for Management of Sepsis and Septic Shock: 2016. Intensive Care Med. 2017 Mar;43(3):304-377. doi: 10.1007/s00134-017-4683-6. Epub 2017 Jan 18. PMID: 28101605., https://link.springer.com/article/10.1007/s00134-017-4683-6 (dostęp: 02.07.2025).
  3. Rudd KE, Johnson SC, Agesa KM, Shackelford KA, Tsoi D, Kievlan DR, Colombara DV, Ikuta KS, Kissoon N, Finfer S, Fleischmann-Struzek C, Machado FR, Reinhart KK, Rowan K, Seymour CW, Watson RS, West TE, Marinho F, Hay SI, Lozano R, Lopez AD, Angus DC, Murray CJL, Naghavi M. Global, regional, and national sepsis incidence and mortality, 1990-2017: analysis for the Global Burden of Disease Study. Lancet. 2020 Jan 18;395(10219):200-211. doi: 10.1016/S0140-6736(19)32989-7. PMID: 31954465; PMCID: PMC6970225., https://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/PMC6970225 (dostęp: 02.07.2025).